بررسي مقايسه سطح سرمي ويتامين D در بين كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه –بيش فعالي و كودكان سالم

هدف:هدف از اين مطالعه تعيين ارتباط سطح سرمي ويتامين D در كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه - بيش فعالي و كودكان سالم مي باشد. روش : اين مطالعه، از نوع مورد شاهدي مي باشد. جمعيت مورد مطالعه شامل 70 نفر كه درهرگروه 35 نفر كه شامل كودكان سن 4 تا 12 سال با تشخيص اختلال نقص توجه بيش فعالي بودند. داده ها پس از جمع آوري وارد نرم افزار Spss-20 شده و از آماره هاي توصيفي(فراواني مطلق و نسبي، ميانگين و انحراف معيار ) و در اهداف تحليلي كيفي از تست كاي دو و فيشر و و براي مقايسه ميانگين سرم در دو گروه از آزمون T-test استفاده شد. يافته ها: ننتايج مطالعه نشان داد كه 64.3% از كودكان گروه مورد مطالعه دختر و 35.7 % پسر بودند . و ميانگين سني در گروه مبتلا به اختلالا ت نقص توجه بيش فعالي 1.56 ±7.971 و در گروه شاهد 1.4 ±6.486سال بود. نتايج نشان داد كه ميانگين سطح ويتامين D در كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه بيش فعالي (26.514 ±8.98) است، در حاليكه اين ميانگين در كودكان سالم (36.971±6.036)بود و اين تفاوت از نظر آماري معني داربود.(P=0.001) و ميانگين سطح ويتامين D در ساب تايپهاي ADHD و شدتهاي ADHD متفاوت بود ولي تفاوت آماري معني داري بين ميانگين سطح سرم در افراد مبتلا برحسب شدت و نوع بيش فعالي وجود نداشت(p 0.05). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه سطح ويتامين D در كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه بيش فعالي به ويژه داراي شدت خفيف و شديد از ميانگين پايين تري برخوردار است و همچنين نوع كم توجهي از كمترين ميانگين سطح ويتامين D برخوردار مي باشد كه توجه به تغذيه مادر در دوران بارداري و شيردهي، تغذيه كودك، آگاهي والدين و استفاده از مكمل هاي ويتامين D ممكن است در كاهش ابتلا كودكان به اختلا ل نقص توجه بيش فعالي موثر باشد.