اثربخشي مداخله جيره عاطفي بر رابطه والد-كودك و استرس والديني مادران خردسالان با علائم شبه اُتيسم در معرض دايه‌گري ديجيتالي

مقدمه و هدف: در سال هاي اخير استفاده افراطي از وسايل ديجيتال در خردسالان افزايش چشمگيري داشته است و اين استفاده افراطي پيامدهاي نامناسب جسماني، شناختي، هيجاني، اجتماعي و رواني از جمله تضعيف رابطه والدكودك را به دنبال داشته است. مطالعه حاضر با هدف بررسي اثربخشي مداخله جيره عاطفي بر غني سازي رابطه والدكودك و كاهش استرس والديني در مادران خردسالان در معرض دايه گري ديجيتالي انجام شد. مواد و روش ها: طرح پژوهش شبه تجربي از نوع پيش آزمون -پس آزمون پيگيري بدون گروه كنترل بود. 12 نفر از خردسالان در معرض دايه گري ديجيتالي با علائم اًتيسم كه به مركز اًتيسم آوا مراجعه كردند به صورت در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به مدت 2 ماه مداخله جيره عاطفي دريافت كردند. براي ارزيابي اثربخشي مداخله از فرم كوتاه مقياس رابطه والدكودك (1994) و فرم كوتاه مقياس استرس والديني (1990) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS25 استفاده شد. نتايج: نتايج آزمون تحليل واريانس اندازه گيري مكرر نشان داد كه شركت در مداخله جيره عاطفي سبب كاهش ميزان مواجهه خردسالان با وسايل ديجيتال، افزايش نزديكي و كاهش تعارض در رابطه بين والدكودك، كاهش استرس و آشفتگي والدين و نيز بهبود تعاملات ناكارآمد بين والدين و كودك شده است. اندازه اثر مداخله بر كاهش ميزان استفاده از وسايل ديجيتال بزرگ و بر مؤلفه هاي استرس والديني و نزديكيتعارض رابطه بين والدكودك متوسط بود و اثربخشي پس از گذشت دو ماه از اتمام مداخله پايدار بود. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، آموزش به والدين براي غني سازي عاطفي رابطه با كودك در معرض دايه گري ديجيتالي با كاهش ميزان مواجهه با وسايل ديجيتال، بهبود رابطه والدكودك و كاهش استرس والديني همراه بود؛ بنابراين از اين روش مي توان براي غني سازي زندگي خردسالاني كه در معرض دايه گري ديجيتالي بوده اند، استفاده كرد.