اثر تمرينات بينايي و بينايي- حركتي منتخب بر مؤلفه‌هاي ادراك بينايي وابسته به حركت در كودكان داراي تنبلي چشم

مقدمه و هدف: مطابق با فرضيه ي حركت ، مسئله ي مهم در رشد و تعديل مؤلفه هاي ادراك بينايي، حركات فعالانه و يا غير فعالانه فرد نيست، بلكه توجه فرد به اشياء و محرك هاي مهم در اطراف خود است. بر اين اساس هدف از پژوهش حاضر، بررسي فرضيه حركت در ارتباط با مؤلفه هاي ادراك بينايي وابسته به حركت در كودكان داراي تنبلي چشم بود. مواد و روش ها: روش تحقيق در اين پژوهش نيمه تجربي و در آن از طرح پيش آزمون پس آزمون استفاده شده است. نمونه هاي اين پژوهش شامل 30 نفر از كودكان 5 تا 8 سال داراي تنبلي چشم بودند كه به صورت تصادفي از ميان تمام كودكان مبتلا به تنبلي چشم شهرستان سبزوار در سال 1394 انتخاب شدند. سپس آزمودني ها بر اساس پيش آزمون ها، به صورت تصادفي در سه گروه مختلف قرار گرفتند. گروه آزمايشي يك (تمرينات بينايي) و گروه آزمايشي دو (تمرينات بينايي-حركتي) تمرينات خود را به مدت 4 هفته، 3 جلسه در هفته و به مدت 30 دقيقه در هر روز انجام دادند. گروه كنترل نيز در اين مدت به فعاليت هاي رومزه خود مشغول بود. در پايان نيز كليه آزمودني ها در پس آزمون شركت كردند. نتايج: نتايج آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي LSD نشان داد كه بين گروه هاي آزمايشي و كنترل در مؤلفه هاي ادراك عمق، تيزبيني پويا و تعقيب بينايي تفاوت معني دار آماري وجود دارد، وليكن تفاوتي بين گروه هاي آزمايشي يافت نشد. نتيجه گيري: به طوركلي با توجه به نتايج تحقيق حاضر مي توان نتيجه گرفت كه تمرينات بينايي از قبل طراحي شده (فعالانه، غير فعالانه) موجب بهبود مؤلفه هاي ادراك عمق، تيزبيني پويا و تعقيب بينايي مي گردد.