مقايسه تفكر خلاف واقع در بيماران مبتلا به افسردگي، اضطراب و افراد سالم

مقدمه : افسردگي و اضطراب بعنوان دو نوع از اختلال روانپزشكي شيوع بالايي دارند و بر عملكرد افراد تاثير مي گذارند. پژوهش حاضر به مقايسه تفكر خلاف واقع بيماران مبتلا به افسردگي، اضطراب و افراد سالم مي پردازد. روش: روش پژوهش پس رويدادي از نوع علي مقايسه اي است.30 زن افسرده و 30 زن مضطرب كه در سال 1394 به مراكز مشاوره روانشناختي شهر اصفهان مراجعه كرده بودند، با تشخيص روانپزشك و روانشناس به پژوهشگر ارجاع داده شدند؛ همچنين 30 زن سالم كه سابقه هيچ گونه اختلال روانپزشكي و مصرف دارو نداشتند، انتخاب شدند. سپس پرسشنامه تفكر خلاف واقع براي حوادث منفي (CINES) بر روي نمونه اجرا گرديد. يافته ها: نتايج تحليل واريانس چند متغيره (MANOVA) نشان داد كه بين سه گروه از لحاظ نمرات تفكر خلاف واقع و زير مقياس هاي آن تفاوت معنادار وجود دارد (0/009 P;). به طوري كه افراد افسرده بالاترين نمره و افراد سالم پايين ترين نمره را داشته اند. نمرات تفكرخلاف واقع رو به پايين بدون ارجاع، تنها بين دو گروه افسرده و سالم معنادار است (0/002 p). نمرات زيرمقياس هاي تفكرخلاف واقع رو به بالا ديگر ارجاع، رو به بالا خود ارجاع و رو به بالا بدون ارجاع در افراد افسرده و مضطرب به طور معناداري بيش از گروه افراد سالم مي باشد (0/001 p) اما بين دو گروه افراد افسرده و مضطرب تفاوت معناداري وجود ندارد. نتيجه گيري: احساس منفي تفكر خلاف واقع را فعال مي كند، كه ممكن است احساس منفي را تشديد كند. همچنين، تفكر خلاف واقع خيلي زود بعد از فعال سازي به طور خودكار بازداري مي شود و احساس منفي ناشي از آن را كاهش مي دهد ولي در افراد افسرده و مضطرب اين پديده رخ نمي دهد و نشخوار فكري خلاف واقع ادامه مي يابد.