بررسي رابطه جو سازماني با رضايت شغلي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي قدس، توحيد و بعثت

مقدمه: درك كاركنان از بيمارستان خود، جو سازماني آن را تشكيل مي دهد. يكي از متداولترين عوامل دروني اثرگذار روي جو سازماني، ميزان رضايت شغلي كاركنان است. هدف اين پژوهش تعيين ارتباط جو سازماني با ميزان رضايت شغلي كاركنان سه بيمارستان قدس، بعثت و توحيد در شهر سنندج مي باشد. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه ي توصيفي - تحليلي است. نمونه آماري 189 نفر از پرستاران 3 بيمارستان قدس، بعثت و توحيد هستند كه از طريق نمونه گيري تمام شماري در سال 1395 انتخاب شدند (سه گروه 63 نفري). ابزارهاي مورد استفاده پرسشنامه رضايت شغليJDI و پرسشنامه توصيف جو سازماني هالپين و كرافت بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آزمون هاي همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: بين متغييرهاي روحيه ي گروهي و مزاحمت با رضايت شغلي همبستگي منفي معنادار بدست آمد. (0/05 P). متغيرهاي علاقه مندي، فاصله گيري و نفوذ نسبت به رضايت شغلي در سطح معناداري 0/05 معنادار بودند (Sig 0/05). رابطه معناداري براي ساير متغييرهاي روحيه ي گروهي، مزاحمت، صميميت، ملاحظه گري و تاكيد بر توليد در سطوح معناداري 0/01 و 05.0 مشاهده نشد. نهايتا با استفاده از تحليل همبستگي پيرسون رابطه معناداري بين جو سازماني (كليه ي متغييرها بطور همزمان) و رضايت شغلي مشاهده شد. نتيجه گيري: بين رضايت شغلي و جو سازماني رابطه مستقيم وجود دارد اگرچه در بررسي متغييرها به تنهايي مي توان نتيجه گرفت كه عوامل اصلي در جو سازماني كه بر رضايت شغلي دخيل هستند علاقه مندي، فاصله گيري و نفوذ مي باشند.