بررسي اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه ي گروهي بر آشفتگي زناشويي، تعارض زناشويي و خوش بيني در زنان متأهل مراجعه كننده به مركز مشاوره ي كميته امداد شهر كرمانشاه.

هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به شيوه ي گروهي بر آشفتگي زناشويي، تعارض زناشويي و خوش بيني بود. روش: در قالب مداخله نيمه تجربي به شيوه ي پيش آزمون پس آزمون و پيگيري، 24 زن متأهل به شيوه ي نمونه گيري در دسترس از ميان زنان داراي مشكلات زناشويي مراجعه كننده به مركز مشاوره كميته امداد انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه ازمايش و كنترل (هر كدام 12 نفر) تقسيم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ي آشفتگي زناشويي (MSI-R)ف تعارض زناشويي (R-MCQ) و جهت گيري به زندگي (LOT-R) بودند. گروه آزمايش مداخله درماني در 10 جلسه دريافت نمودند. پس از اتمام جلسات از هر دو پس آزمون به عمل آمد. براي تحليل داده ها از تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان مي دهد كه درمان ACT بر آشفتگي زناشويي (P 0/05) ، تعارض زناشويي (P 0/05) و خوش بيني (P 0/05) مؤثر بوده است. نتيجه گيري: با توجه به نتايج بكارگيري درمان ACT در كاهش آشفتگي زناشويي، تعارض زناشويي و افزايش خوش بيني توصيه مي شود.