اثربخشي روش يوگا بر كاهش نشانگان اختلال‌هاي تيك در دانش‌آموزان كم‌توان ذهني

هدف: هدف اصلي اين پژوهش، بررسي اثربخشي روش يوگا بر كاهش نشانگان اختلال هاي تيك در دانش آموزان كم توان ذهني است. روش: روش اين پژوهش نيمه آزمايشي و طرح آن از نوع طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود كه نمونه اي مركب از 26 دانش آموز (12 دختر و 14 پسر) كه داراي اختلال تيك مزمن حركتي و صوتي بودند به صورت تصادفي از ميان 105 دانش آموز داراي اختلال تيك كه با استفاده از پرسشنامه علائم مرضي كودكان (CSI4) داراي اختلال تيك تشخيص داده شده بودند، انتخاب شدند. سپس هر كدام از گروه ها با استفاده از جايگزيني تصادفي به دو گروه گواه و آزمايشي تقسيم شدند. يافته ها: تحليل واريانس نشان داد كه كه تفاوت بين گروه هاي آزمايشي و گواه پس از اعمال متغير روش درماني در سطح (0/01=α) معنادار است و روش درماني مورد استفاده در تقليل علائم تيك اثرگذار بوده است. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه روش درماني يوگا در كاهش علائم اختلال هاي تيك كاملاً مؤثر بوده است. به عبارت ديگر، اين روش توانسته است موجب كاهش نشانگان اختلال تيك مزمن حركتي و صوتي در نزد گروه آزمايشي شود.