مقايسه اثر يك دوره تمرينات ادراكي- حركتي در دو محيط رقابتي و غيررقابتي بر خودكارآمدي و رفتار سازشي كودكان كم‌توان ذهني آموزش‌پذير

هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقايسه اثر يك دوره تمرينات ادراكي حركتي در دو محيط رقابتي و غيررقابتي بر رفتار سازشي و خودكارآمدي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير بوده است. روش: پژوهش حاضر، نيمه تجربي و از نوع پيش آزمون پس آزمون است. جامعه آماري اين پژوهش را 36 دانش آموز كم توان ذهني آموزش پذير 9-12 ساله مدرسه كودكان استثنايي شهرستان بروجن تشكيل مي دادند. 28 دانش آموز (13 دختر و 15پسر) به صورت در دسترس و هدفمند از جامعه مورد نظر انتخاب شدند و به روش همتاسازي در دو گروه تمرين در محيط رقابتي و تمرين در محيط غيررقابتي قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 8 هفته به تمرينات ادراكي- حركتي پرداختند. گروه تمرين در محيط رقابتي در محيط رقابتي و گروه تمرين در محيط غيررقابتي در محيط غيررقابتي تمرين كردند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسش نامه خودكارآمدي ويلر و لد و پرسش نامه رفتارسازشي واينلند بود كه به صورت پيش آزمون و پس آزمون توسط والدين تكميل شد. داده ها با استفاده از آزمون كواريانس تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه تمرينات ادراكي حركتي صرف نظر از محيط تمريني اثر معناداري بر بهبود رفتار سازشي و افزايش خودكارآمدي داشته است. همين طور، تمرين در محيط رقابتي نسبت به محيط غيررقابتي باعث بهبود بيشتري در رفتار سازشي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير شده است، اما در خودكارآمدي تفاوتي بين دو گروه مشاهده نشد. نتيجه گيري: جو انگيزشي محيط مي تواند بر رفتار سازشي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير تأثير داشته باشد.