بررسي ارتباط پوسيدگي دندان‌هاي شيري و مولر دايمي در كودكان 9 ساله

زمينه و هدف: دندان مولر اول دايمي نقش مهمي در سلامت دنداني دارد و پوسيدگي هاي قبلي از بهترين ابزارهاي ارزيابي ريسك هستند. هدف از اين مطالعه اين بود كه با در نظر گرفتن دو فاكتور تعداد و شدت پوسيدگي در جمعيت داراي شيوع بالاي پوسيدگي دنداني، تأثير ريسك پوسيدگي با آستانه هاي مختلف و وزن هريك از فاكتورهاي مؤثر در بروز پوسيدگي دندان دايمي سنجيده شود. روش بررسي: اين مطالعه مورد شاهدي در 150 دانش آموز كلاس دوم و سوم دبستان انجام شد. گروه شامل كودكان 9 ساله داراي حداقل يك دندان مولر دايمي دچار پوسيدگي و گروه شاهد كودكان فاقد پوسيدگي دندان دايمي بودند كه بر اساس متغيرهاي جنسيت و تحصيلات مادر جورسازي شده بودند. معاينه بر روي يونيت دندانپزشكي با استفاده از نور يونيت با روش چشمي انجام و شاخص dmft، DMFT و شدت پوسيدگي (D1D3) بر اساس معيار سازمان بهداشت جهاني ثبت شد. داده ها با SPSS18 و با آناليزهاي آماري همبستگي اسپيرمن، كاي دو، ضريب شانس و رگرسيون تجزيه تحليل شد. يافته ها: ارتباط خطي dmft دندان هاي شيري با DMFT مولر دايمي با ضريب همبستگي 34/0 (001/0 P ) مشاهده شد. احتمال پوسيدگي دندان مولر دايمي در افرادي كه پوسيدگي فعال در دندان هاي مولر شيري داشتند، 3/3 برابر افرادي كه فاقد پوسيدگي فعال بودند به دست آمد. در مدل رگرسيون ساير ريسك فاكتورها شامل رژيم كاريوژن، تحصيلات والدين، استفاده از مسواك، خمير دندان و نخ دندان، فلورايد و مراجعات دندانپزشك به عنوان پيشگوي معني دار شناخته نشد (05/0 P ). نتيجه گيري: فاقد پوسيدگي بودن دندان هاي شيري، با احتمال زيادي بدون پوسيدگي بودن دندان هاي مولر دايمي را پيشگويي مي كند و در ارزيابي ريسك پوسيدگي بيمار كمك كننده است.