بررسي ارتباط ميان اختلالات مفصل گيجگاهي فكي و سردرد: مروري بر مقالات

زمينه و هدف: سردرد يكي از شايع ترين شكايت ها در ميان افراد مبتلا به اختلالات مفصل گيجگاهي فكي (TMD) مي باشد، لذا بررسي بيماران مبتلا به سردرد از نظر مشكلات مفصل فكي ضروري به نظر مي رسد. در افراد مبتلا به TMD فعاليت هاي پارافانكشنال نقش اتيولوژيك مهمي را ايفا مي كنند. با توجه به شيوع بالاي علائم براكسيسم و TMD در بين افراد مبتلا به سردرد، ارزيابي صحت و ميزان اين ارتباط مي تواند نقش كليدي را در تشخيص و درمان اين دو پديده ايفا كند. هدف از اين مطالعه بررسي رابطه سه گانه ميان براكسيسم، TMD و سردرد و همچنين ارزيابي كارآيي درمان هاي محافظه كارانه TMD با رويكرد ويژه بر Selfmanagement در درمان بيماران مبتلا به سردرد مي باشد. روش بررسي: موتورهاي جستجويCochrane, Medline and EMBASE databases, PubMed, Scholar, Google Uptodate, BMJ clinical Evidence, MD consult and science direct با استفاده از كليد واژه هاي مرتبط بين سال هاي 2015-2000 بررسي شد. از مجموع خلاصه مقالات بررسي شده، متن كامل 80 مقاله مرتبط به دست آمد كه از اين بين در حدود 30 مقاله مناسب در اين مطالعه آورده شد. اين بررسي به علت وسعت مقالات در 4 گروه، رابطه براكسيسم با TMD، رابطه TMD و سردرد، رابطه سه گانه براكسيسم، TMD و سردرد و راهكارهاي درماني انجام گرديد. نتيجه گيري: اختلالات مفصل گيجگاهي فكي و براكسيسم دو فاكتور شركت كننده مهم در شروع و تداوم سردرد مي باشد و درمان اين دو پديده مي تواند در درمان سردرد مؤثر باشد.