تأثير تغييرپذيري تمرين در اكتساب و يادگيري دقت پرتاب از بالاي شانه در كودكان داراي اختلال طيف اتيسم

هدف: هدف اين پژوهش بررسي اكتساب و يادگيري دقت پرتاب از بالاي شانه در كودكان داراي اختلالات طيف اتيسم در شرايط تمرين ثابت، متغير قالبي و متغير تصادفي بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي است. جامعه آماري اين پژوهش را كودكان دختر و پسر 5 تا 7 سال داراي اختلالات طيف اتيسم شهرستان دره شهر تشكيل مي دادند كه از اين بين 18 كودك به روش در دسترس انتخاب شدند و سپس بر اساس نمرات پيش آزمون در سه گروه تمرين ثابت، تمرين متغير قالبي و تمرين متغير تصادفي قرار گرفتند. شركت كنندگان در سه جلسه مداخله شركت كردند. تكليف شركت كننده ها مهارت دقت پرتاب از بالاي شانه به سمت هدف هايي بود كه در فاصله 3 متري از افراد روي ديوار ترسيم شده بود. گروه تمرين ثابت پرتاب از بالاي شانه را با هدفي به ابعاد 60 ×60 و گروه تمرين متغير قالبي و متغير تصادفي با اهدافي به ابعاد 30 ×30، 60 ×60 و 90 ×90 سانتي متر تمرين كردند. مرحله اكتساب شامل 6 دسته كوشش شش تايي در طي 3 روز بود. پس از 24 ساعت آزمون يادداري و آزمون انتقال به مدت 10 دقيقه پس از آزمون يادداري با تغيير در اندازه هدف به عمل آمد. يافته ها: نتايج در مرحله اكتساب نشان داد سه گروه تمريني از لحاظ تغييرپذيري در اجراي خود پيشرفت داشتند، اما تفاوت معني داري نشان ندادند ) (P 0/05) . در مرحله يادداري گروه تمريني ثابت بهتر عمل كرد (P≤0.05) ولي در مرحله انتقال سه گروه تمريني قادر به انتقال مهارت خود به شرايط جديد نبودند (P 0/05). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين پژوهش، استفاده از تمرين ثابت در كودكان داراي اختلالات طيف اتيسم مي تواند به طور مؤثري در يادگيري تكليف پرتاب از بالاي شانه تأثير داشته باشد. همچنين اصل ويژگي تمرين در افراد داراي اختلالات طيف اتيسم مورد تأييد قرار مي گيرد. با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر به مربيان و افرادي كه با كودكان داراي اختلالات طيف اتيسم سروكار دارند پيشنهاد مي شود در آموزش مهارت هاي حركتي به اين كودكان از تمرين به روش ثابت استفاده كنند.