تحليل اثرات ارتقاء جايگاه سياسي شهر اردبيل بر توسعه فضايي شهر

سياست بازتقسيم ‎سياسي فضا، غالباً به‎عنوان يكي از ابزارهاي اداري سياسي هر كشور براي مديريت بهينه سرزمين است. اين پژوهش، با هدف تحليل نقش پيشران‌هاي بازتقسيم سياسي فضا در استان اردبيل و آثار آن طي سال هاي 1375 تا 1395 انجام گرفته است. اين پژوهش كاربردي و با روش توصيفيتحليلي است، براي گردآوري داده‌ها و اطلاعات از روش‌هاي كتابخانه‎اياسنادي بهره گرفته شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS ، و مدل هاي هلدرن و آنتروپي شانون استفاده و از نرم افزار ENVI براي آشكارسازي توسعه فضايي شهر و تصاوير ماهواره اي استفاده شده است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان دادند كه بين شاخص هاي ارتقاء جايگاه سياسي با مساحت شهر رابطة مستقيم و مثبت وجود دارد. نتايج مدل هلدرن و آنتروپي شانون مشخص ساختند كه توسعه اين شهر به صورت پراكنده صورت گرفته و سطح اين شهر از 1899.09هكتار در سال 1375 به‎حدود 3286.8 هكتار در سال 1395 افزايش داشته و منجر به تغيير كاربري زمين‌هاي كشاورزي شده است. پس از سياست بازتقسيم ‎سياسي فضا، احداث شهرك‌ها و شكل گيري سكونتگاه‌هاي غيررسمي، توسعة دانشــگاه، بيمارســتان، مرا كــز فرهنگــي و اجتماعي و بناهــاي اداري از ديگر پيامدهاي ارتقاء جايگاه سياسي اين شهر است. اين فرايند موجب غفلت از توسعه شهرستان هاي ديگر و مهاجرت هاي بي‎رويه به شهر اردبيل و توسعه فضايي شهر شده است. تمركز بودجه هاي عمراني بيشتر بر توسعة دانشگاه، بيمارستان، مراكز فرهنگي و اجتماعي، بناهاي اداري در اين شهر بوده است. درنتيجه، نقش تقسيمات سياسي در نظام هاي سياسي و تحت تاثير مديريت‌هاي مختلف پيامد‌هاي متفاوتي دارد.