تأثير تغييرپذيري تمرين در اكتساب و يادگيري دقت پرتاب از بالاي شانه در كودكان داراي اختلال طيف اتيسم

هدف: يادگيري مشاهده اي يا الگودهي از ابزارهاي مهم اكتساب و يادگيري مهارت هاي جديد است. هدف از اين پژوهش بررسي تأثير دو روش آموزش مشاهده اي بر ميزان اكتساب و يادداري يك مهارت جديد در كودكان داراي اختلال اتيسم بود. روش: روش اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون -پس آزمون و آزمون يادداري بود. تعداد 12 كودك داراي اختلال اتيسم شهرستان دره شهر به روش در دسترس انتخاب و به دو گروه 6 نفري تقسيم شدند. در جلسات تمرين، گروه الگودهيِ فرد ماهر زنده، اجراي مهارت را توسط يك فرد ماهر و گروه الگودهي ويدئويي فرد ماهر، اجراي مهارت را توسط يك فرد ماهر از طريق فيلم ويدئويي تماشا كردند. تكليف شركت كنندگان اجراي پرتاب از بالاي شانه به سمت سيبل ترسيم شده روي زمين بود. بعد از آخرين جلسه، آزمون اكتساب و 24 ساعت بعد از آزمون اكتساب، آزمون يادداري كه هر كدام شامل 10 كوشش بود، اجرا شد. يافته ها: نتايج نشان داد هر دو گروه در پس آزمون و يادداري مهارت ملاك پيشرفت معناداري داشتند. دو گروه تفاوت معني داري در پس آزمون نشان دادند (5 0/0 P) و گروه الگودهي ويدئويي فرد ماهر برتر از گروه نمايش الگوي ماهر زنده اجرا كردند. ليكن در آزمون يادداري دو گروه تفاوت معني داري با هم نشان ندادند (5 0/0 P). با اين حال گروه مشاهده الگوي ماهر ويدئويي در پس آزمون و يادداري اجراي بهتري داشت. نتيجه گيري: يافته هاي حاضر نشان داد الگودهي بر يادگيري كودكان داراي اتيسم مؤثر است، ليكن الگودهي ماهر ويدئويي، مداخله سودمندتري براي آموزش مهارت هاي حركتي به كودكان اتيسم است.