بررسي مقدماتي اثربخشي مدل تحولي تفاوت‌هاي فردي مبتني بر ارتباط بر بهبود زبان دريافتي در كودكان داراي اختلال طيف اتيسم

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مدل تحولي تفاوت هاي فردي مبتني بر ارتباط بر بهبود زبان دريافتي در كودكان اختلالات داراي طيف اتيسم انجام شده است. روش: پژوهش حاضر كاربردي و شبه آزمايشي است كه با طرح پيش آزمون پس آزمون يك گروهي اجرا شد. جامعه مورد مطالعه تمامي كودكان 38 سال داراي اختلالات طيف اتيسم بود كه در سال 1395به كلينيك رهگشا در شهر اصفهان مراجعه كردند. از اين جامعه شش نفر به روش نمونه گيري در دسترس با توجه به ملاك هاي ورود و ملاك هاي خروج انتخاب شدند. مداخله طي حداقل 26 جلسه 45 دقيقه اي، هفته اي دو بار برگزار شد. در اين پژوهش از مقياس درجه بندي اتيسم كودكي، آزمون سنجش رشد نيوشا به عنوان پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. پس از اتمام جلسات درماني، طي جلسه اي جداگانه پس آزمون انجام شد. براي تحليل داده ها از آزمون t همبسته استفاده شد. يافته ها. نتايج بيانگر آن بود كه درمان بر اساس مدل تحولي تفاوت هاي فردي مبتني بر ارتباط به طور كلي منجر به افزايش معنادار (0.05 P ) مهارت زبان دريافتي كودكان داراي اختلال طيف اتيسم شده است. نتيجه گيري: درنتيجه اين پژوهش مي توان گفت مدل تحولي تفاوت هاي فردي مبتني بر ارتباط مي تواند اثراتي مثبت بر زبان دريافتي در ميان كودكان داراي اختلال طيف اتيسم داشته باشد.