اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر مدرسه هراسي كودكان مبتلا به ديابت نوع يك

مقدمه: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، يكي از درمان هاي رفتاري موج سوم در زمينه درمان اختلالات اضطرابي است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر مدرسه هراسي كودكان مبتلا به ديابت نوع يك است. روش بررسي: اين مطالعه به شيوه نيمه تجربي و با طرح پيش آزمون پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل اجرا شد. جامعه پژوهش كليه دختران 128 ساله مبتلا به ديابت نوع يك، مراجعه كننده به مراكز درمان ديابت شهر نجف آباد در سال 1393 بودند. ابزار پژوهش پرسشنامه اختلالات مرتبط با اضطراب كودكان(SCARED) بود. كودكان مقياس سنجش اضطراب را تكميل كردند و از ميان آنان 24 نفر كه مبتلا به مدرسه هراسي بودند، انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. براي آزمودني هاي گروه آزمايش، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد طي 8 جلسه 120 دقيقه اي ارائه شد و به آزمودني هاي گروه كنترل درماني ارائه نشد و 6 ماه بعد پيگيري انجام شد. نتايج: داده ها با استفاده از روش تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه آموزش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در كاهش مدرسه هراسي كودكان مبتلا به ديابت نوع يك مؤثر بود و حكايت از ماندگاري علائم، بعد از پيگيري 6 ماهه داشت. نتيجه گيري: مجموع نتايج اين پژوهش نشان مي دهد، كه از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي تواند در كاهش مدرسه هراسي كودكان مبتلا به ديابت نوع يك مؤثر باشد.