بررسي توزيع فراواني انواع ريج خلفي منديبل بدون دندان با استفاده ازCone Beam Computed Tomography در يك جمعيت ايراني

مقدمه: ميزان استخوان موجود از معيارهاي مهم در درمان هاي ايمپلنت است، در اين راستا نوع راديوگرافي در تعيين كميت استخوان باقي مانده حائز اهميت است و CBCT با دقت بالايي نشان دهنده ارتفاع و پهناي استخوان موجود مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي توزيع فراواني انواع ريج خلفي منديبل بدون دندان با استفاده از(CBCT) Cone Beam Computed Tomography در يك جمعيت ايراني بود. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، براي تعيين فراواني انواع ريج خلفي فك پايين بي دندان از تصاوير CBCT، 127 بيمار مراجعه كننده به يك كلينيك راديولوژي دهان در تهران با بي دنداني كامل فك پايين و با متوسط سني 15/61 سال استفاده شد. اين تصاوير در نرم افزار OnDemand3D آناليز و ارتفاع و پهناي استخوان در هر ناحيه تعيين گرديد. داده ها توسط نرم افزار SPSS17 و آزمون آماري fisher exact تجزيه و تحليل شد. نتايج: ريج ها در 4 گروه A ,Bw, B+و Cwطبقه بندي شد و در مجموع، فراواني ريج نوع A وB+ در جنس مذكر و فراواني ريج نوع Bw و Cw در جنس مؤنث بيشتر بود. با افزايش سن از فراواني ريج A كاسته و به فراواني ريج Cw افزوده مي شد. همچنين ميانگين ارتفاع استخوان در همه نواحي در جنس مذكر بيشتر گزارش شد. ميانگين پهنا نيز به استثناي محل دندان مولر اول در بقيه نواحي در جنس مذكر بيشتر بود. نتيجه گيري: نتايج حاكي از كاهش ارتفاع استخوان منديبل بي دندان با افزايش سن بود، در حالي كه اين ارتباط در مورد پهناي استخوان وجود نداشت. با افزايش سن سير تدريجي استخوان از نوع A به سوي نوع C-w بود.