بررسي تاثير مديريت سرمايه در گردش و ساختار سرمايه بر قابليت سود دهي

سود خالص هر واحد تجاري براي يك دوره زماني خاص را مي توان به عنوان نتيجه نهايي فعاليتهاي سرمايه گذاري، مالي و عملياتي دانست. اين فعاليتها متاثر از تصميمات مديريت و عوامل محيطي( دروني و بيروني ) مي باشد. اين مقاله چگونگي سوددهي براي125 مورد از شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران براي دوره زماني 92-85كه متاثر از مديريت سرمايه در گردش( بخش فعاليتهاي عملياتي ) و ساختار سرمايه ( بخش فعاليتهاي مالي ) مي باشد را مورد بررسي و ارزيابي قرار مي دهد. متغير هاي مستقل به كار رفته شامل نسبت جاري (معرف مديريت سرمايه در گردش ) و اهرم مالي ( معرف ساختار سرمايه ) و متغير وابسته سود قبل از بهره و ماليات ( معرف قابليت سوددهي ) مي باشد. همچنين جهت تكميل كار از دو متغيركنترلي، اندازه شركت و اهرم عملياتي نيز استفاده شده است. نتايج تحقيق كه بر اساس مدل رگرسيون بدست آمده است نشان مي دهد كه بين مديريت سرمايه در گردش و قابليت سوددهي يك رابطه منفي و بين ساختار سرمايه و قابليت سوددهي يك رابطه مثبت وجود دارد.