بررسي اثر كيفيت گزارشگري مالي بر سياست تقسيم سود با در نظر گرفتن اثر جريان نقد آزاد، محدوديت مالي و مسئله راحت‌طلبي مديران

يكي از تصميمات هر ساله مديران كه با تصميمات بلند مدت شركت ارتباط دارد، ميزان سود تقسيمي بين سهامداران است. براي اتخاذ تصميم مناسب در اين زمينه، گزارشگري مالي با كيفيت به عنوان منبع اطلاعاتي نقش اساسي ايفا مي كند. در پژوهش هاي تجربي چگونگي تاثير كيفيت گزارشگري مالي بر سياست تقسيم سود از اهميت زيادي براي پژوهشگران برخوردار است. چگونگي اين اثرگذاري از سه مسير، مسئله جريان نقد آزاد، محدوديت مالي و مسئله راحت طلبي مديران قابل توجيه است. به اين منظور در اين مقاله، به بررسي تاثير كيفيت گزارشگري مالي بر سياست تقسيم سود از طريق سه جريان مذكور پرداخته شد. براي آزمون فرضيه هاي پژوهش نمونه اي شامل 113 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال هاي 1388 تا 1394 انتخاب شد. براي تحليل داده و آزمون فرضيه ها از الگوي رگرسيون چندگانه بر مبناي داده هاي تركيبي استفاده شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه كيفيت گزارشگري مالي بر سياست تقسيم سود تأثير مثبت و معنادار دارد. اين تأثير مثبت در ميان شركت هاي با مسئله جريان نقد آزاد بالا، بيشتر است. همچنين، يافته ها، شواهد تجربي كافي براي حمايت از شدت تأثير كيفيت گزارشگري مالي بر سياست تقسيم سود در شركت هاي داراي محدوديت مالي بالا ارائه ندادند. تأثير كيفيت گزارشگري مالي بر سياست تقسيم سود در بين شركت هاي با نظارت بهتر بر راحت طلبي مديران، كمتر است.