ارائه رويكردي نوين جهت سنتز، درون‌گيري داروهاي آب دوست و ارزيابي فيزيكوشيميايي نانوسامانه ليپوزومي حساس به pH؛ بهبود كارايي درماني داروي دوكسوربيسين با هدف اثر گذاري بر درمان سرطان استخوان و كاهش اثرات جانبي دوكسوربيسين

مقدمه: سرطان يكي از زيان بارترين بيماري ها در جهان است. داروي دوكسوروبيسين يك عامل ضدسرطان است كه در درمان سرطان هاي مختلف ازجمله سرطان استخوان كاربرد دارد، اما با وجود خواص درماني در دراز مدت عوارض جانبي متعددي را در پي دارد. در اين پژوهش با هدف كاهش عوارض جانبي و بهبود و افزايش اثر درماني از حامل ليپوزومي استفاده شده است. روش بررسي: ليپوزوم هاي حاوي DPPG و كلسترول با نسبت 70:30 به همراه داروي دوكسوروبيسين با روش شيب pH گراديان تهيه شدند. ميانگين قطر نانوذرات و بار سطحي با استفاده از دستگاه زتا سايزر تعيين گرديد، همچنين ميزان بارگذاري و رهايش دارو از نانوليپوزوم ها با استفاده از روش دياليز تعيين شد. همچنين مورفولوژي سطحي و تعداد لايه هاي دروني به وسيله SEM و TEM بررسي شد. نتايج: با استفاده از دستگاه زتا سايزر ميانگين قطر ليپوزوم حاوي دوكسوروبيسين 126 نانومتر به دست آمد. راندمان بارگذاري دارو دوكسوروبيسين نانوليپوزومه 89 درصد به دست آمد. با استفاده از روش دياليز ميزان رهايش دارو طي 48 ساعت در شرايط اسيدي 46 درصد است. نانو ذرات به صورت كروي و دولايه مي باشند. نتيجه گيري: طراحي سامانه آهسته رهش حساسيت به pH، باعث كاهش آسيب رساندن داروي دوكسوربيسين به سلول هاي سالم، ضمن افزايش دسترسي زيستي و اثرات سمي در مقابل سلول هاي سرطاني مي شود.