بررسي و مقايسه فراواني سنگ پالپ، ميان مقاطع هيستولوژيك دندان‌هاي مبتلا به پريودنتيت مزمن شديد و دندان‌هاي سالم

مقدمه: ارتباط ميان عفونت پريودنتال و پاتوز پالپ، همواره مورد بحث بوده است. در اين مطالعه انساني مورد شاهدي به بررسي تاثيرات احتمالي بيماري پريودنتيت مزمن متوسط تا پيشرفته بر وقوع كلسيفيكاسيون و تشكيل سنگ پالپ پرداخته ايم. روش بررسي: مطالعه حاضر يك مطالعه آزمايشگاهي مورد شاهدي است. نمونه ها شامل بيست و سه دندان مبتلا به پريودنتيت مزمن با پيش آگهي hopeless در گروه case و بيست و سه دندان سالم از نظر پريودنتال كه به دلايل مختلف از جمله طرح درمان Full Extraction براي درمان هاي پروتز كامل و موارد مشابه كشيده شدند، در گروه control بود. پس از كشيدن و قطع ۲ ميلي متر انتهاي آپكس، دندان ها در محلول فرمالين ۱۰% به مدت ۷ روز قرار داده شدند. سپس به مدت ۱۰ روز در HNO۳ ۵% دكلسيفيه شدند. پس از انجام مراحل آماده سازي بافتي از ريشه هر دندان سه مقطع از نواحي اپيكال، مياني و كرونال تهيه شد و يك پاتولوژيست باتجربه به بررسي اسلايد ها با ميكروسكوپ نوري پرداخت. حضور سنگ پالپي در مقاطع بررسي شده و نتايج به دست آمده از دو گروه با يكديگر مقايسه شد. نتايج: فراواني سنگ پالپي در هيچ كدام از مقاطع، اختلاف معني داري ميان دو گروه نداشت (PValue: ۷۳۰/۰ و ۳۰۰/۰ و ۷۶۰/۰). نتيجه گيري: التهاب نسوج نگه دارنده دندان در پريودنتيت مزمن بر ايجاد سنگ پالپي تأثيرگذار نيست.