مقايسه دريافت خواب‌آور به صورت بلوس و انفوزيون در بروز پنوموني ناشي از تهويه مكانيكي در بيماران ترومايي داراي لوله تراشه در ICU

مقدمه: پنوموني ناشي از تهويه مكانيكي (VAP: Ventilator association pneumonia) يكي از مهم ترين عوارض تهويه مكانيكي و علت مرگ ومير در بيماران ترومايي تحت تهويه مكانيكي بستري در ICU است. هدف از مطالعه حاضر، مقايسه دريافت خواب آور به صورت بلوس و انفوزيون در بروز VAP در بيماران ترومايي داراي لوله تراشه در ICU بود. روش بررسي: اين مطالعه كه از نوع تحليلي آينده نگر بود، بر روي بيماران تحت تهويه مكانيكي بستري در بخش هاي ICU بيمارستان امام خميني (ره) شهرستان ساري، از مهر 94 تا مهر 95 انجام شد. معيارهاي ورود به مطالعه شامل بيماران ترومايي بالاي 18 سال بستري در ICU و تحت تهويه مكانيكي به مدت بيش از 48 ساعت بود. علاوه بر اطلاعات دموگرافيك، اطلاعات باليني بيماران نيز به صورت روزانه ثبت شد. پيگيري بيماران تا زمان ترخيص از ICU، جدا شدن از ونتيلاتور و يا فوت ادامه داشت. نتايج: از مجموع 2304 بيمار بستري شده در ICU، 186 بيمار ترومايي كه تحت تهويه مكانيكي طولاني تر از 48 ساعت داشتند، وارد مطالعه شدند. از ميان بيماران ترومايي دريافت كننده خواب آور (154 نفر؛ 8/82%)، 66 نفر (9/42%) به صورت بلوس و 42 نفر (3/27%) به صورت انفوزيون داروي خواب آور را دريافت كرده بودند. ميزان بروز VAP در بيماران دريافت كننده خواب آور به صورت بلوس يا انفوزيون، به ترتيب برابر با 1/6% و 4/52% بود. مقايسه ميزان بروز VAP در بين بيماران دريافت كننده خواب آور به صورت انفوزيون و بيماران دريافت كننده خواب آور به صورت بلوس، اختلاف معني داري را نشان داد (005/0p lt;). نتيجه گيري: تزريق خواب آور به صورت انفوزيون و مداوم به مدت بيشتر از 24 ساعت، مي تواند بروز VAP را در بيماران ترومايي تحت تهويه مكانيكي بستري در ICU به طور قابل توجهي در مقايسه با تزريق خواب آور به صورت بلوس افزايش دهد. لذا توجه به اين عامل خطر جهت كنترل و كاهش بروز VAP در اين بيماران ضروري است.