بررسي داستان تمثيلي تكدرخت اثر استاد دكتر عبدالحسين زرين كوب

The examination and Enlightenment of the Lone tree by Abdolhossein Zarrinkoob from human feeling a point of view

يكي از آثار داستاني زنده ياد زرين كوب، «تكدرخت» است كه براي نخستين بار در سال 1347 در مجله يغما به چاپ رسيد. «تكدرخت» داستاني «نمادي- فلسفي» است و جزء ادب غنايي كه با نثري زيبا، ساده و شيوا نوشته شده، در اين مقاله، ضمن بررسي مواضع مهم داستان، درخواهيم يافت؛ تكدرخت، ماجراي شخصيت تمثيلي نويسنده داستان و نقد حال استاد زرين كوب است. «تكدرخت» موجودي تنها است، كه تا يادش هست، در برابر باد ايستادگي و مقاومت نشان داده بود، پس از سخنهايي كه ميان او و پيردرخت و صخره وحشي رد و بدل مي شود در مي يابد، كه راز زندگي و حقيقت هستي در نظرش، ايستادگي، مقاومت و سرانجام «ورود به عرصه بي نيازي» و نزديك گشتن به قلمرو خدايان است و او اين مسائل را با تكامل تدريجي فكري و فلسفي در مي يابد و فرجام كار تكدرخت رسيدن به چنين عرصه اي است.

One of Zarrinkoob’s stories, May he be remembered, is The Lone Tree which was first published in Yaghma in 1347. The Lone Tree is a philosophic story in nature written in a beautiful, simple, fluent prose. In this article, while examining the important parts of the story, well find out The Lone Tree is the allegorical character for the writer of the story. The Lone Tree is a solitary being who has with stoop wind ever since it can recall, and after some words it has with the old tree and the wild rock, it realizes that the secret of life and the truth of existence resistance, perseverance, and eventually entering independence area and approaching gods realm; he finds out about all these as the gradual perfection of his thoughts and philosophy takes place, and finally The Lone Tree gets to such an area.