بررسي تأثير كنزيوتيپ عضله چهارسر ران بر توان و آستانه بي‌هوازي دانشجويان پسر فعال

مقدمه: هدف از اين پژوهش بررسي تأثير كنزيوتيپ عضله چهارسر ران بر توان و آستانه بي هوازي دانشجويان پسر ورزشكار فعال براي تجزيه و تحليل ارزش عملكردي كنزيوتيپ بر ظرفيت اجراي ورزشكاران بود. روش بررسي: در اين پژوهش 28 نفر از دانشجويان پسر فعال كه به مدت شش ماه فعاليت بدني منظم داشتند، با ميانگين سني 2.2 ±22.02 سال، ميانگين قد 6.93 ±176 سانتي متر، ميانگين وزن 1.00 ±69.23 و ميانگين شاخص توده بدني 2.96 ±22.31 كيلوگرم برمتر مربع كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه تيپينگ (13نفر) و كنترل (15نفر) قرار گرفتند. براي اندازه گيري توان بي هوازي آزمودني ها از آزمون چرخ كارسنج وينگيت و آستانه بي هوازي با استفاده از آزمون استاندارد كانكاني بر روي نوارگردان با فاصله زماني هفت روز مورد سنجش قرار گرفت. سپس گروه تيپينگ عضلات چهارسر راني شان (عضله راست راني، پهن خارجي و پهن داخلي) با تيپ پنج سانتي متري ساخت ژاپن تيپ بندي شد. هفت روز بعد از تيپ مجدداً توان بي هوازي و هفت روز بعد از آن، آستانه بي هوازي ارزيابي شد. براي بررسي نرمال بودن توزيع داده ها از آزمون شاپيروويلك استفاده شد. از آزمونt زوجي براي تعيين اختلاف ميانگين درون گروهي و از آزمونt مستقل براي اختلاف ميانگين بين گروهي استفاده شد (P≤0.05). نتايج: پژوهش نشان داد كه زمان كل طي شده، مسافت كل طي شده، حداكثر سرعت تردميل، اولين نقطه چرخش لاكتات (LTP1)، ظرفيت بي هوازي، حداكثر توان و ظرفيت بي هوازي نسبي در مرحله پيش آزمون و پس آزمون در گروه تيپينگ اختلاف معني داري دارند (P≤0.05). در گروه كنترل هيچ اختلاف معني داري در مرحله پيش آزمون و پس آزمون مشاهده نشد (P 0/05). نتيجه گيري: نتايج نشان داد استفاده از كنزيوتيپ باعث ارتقاي عملكرد، توان و آستانه بي هوازي ورزشكاران مي شود، ورزشكاران و مربيان مي توانند از نوار كنزيوتيپ براي بالا بردن عملكرد، توان و آستانه بي هوازي استفاده كنند.