تفاوت‌ها و شباهت‌هاي مفهوم‌سازي غم در زبان خودكار و زبان شعر: رويكردي شناختي

نگارندگان در پژوهش حاضر به بررسي و تطبيق مفهوم سازي استعاره هاي »غم « در زبان خودكار و زبان شعر معاصر پرداخته اند و دربارۀ شباهت ها و تفاوت هاي اين دو گونه زباني بحث كرده اند. براي وصول به اين هدف، استعاره هاي عاطفي غم در دو پيكرۀ جداگانه با عناوين پايگاه دادگان زبان فارسي (شامل كاربرد بي نشان و عادي زبان) و پيكرۀ زبان فارسي (شامل متون شعر معاصر) با استفاده از واژه هاي كليدي حوزۀ مقصد را استخراج كرده اند. سپس نام نگاشت هاي عام و خاص استعاره هاي غم در هر دو گونۀ زبان خودكار و زبان شعر به صورت جداگانه به دست آمد و با توجه به نظريۀ استعارۀ مفهومي ليكاف و جانسون (1980) تبيين شد. در پژوهش حاضر مشاهده شد كه نام نگاشت هاي عام استعاره هاي شعري با استعاره هاي زبان خودكار شباهت بسياري دارند و شاعران همان استعاره هاي قراردادي را به شيوه اي خلاقانه به كار مي گيرند و با سازوكارهاي شناختي گوناگون ازجمله بسط، گسترش، پرسش، تركيب، دلالت هاي چندگانه، جان بخشي به پديده هاي طبيعي و ... استعاره هاي ادبي مي سازند. پژوهش حاضر همانند افرادي چون ليكاف و ترنر (1989)، نظريۀ استعارۀ مفهومي را تأييد مي كند و نشان مي دهد تفاوت معني داري ميان استعاره هاي ادبي و قراردادي موجود در زبان خودكار و زبان شعر از نظر مفهوم سازي غم وجود ندارد.