بررسي اثربخشي تمرين «الگو در ترجمه» بر پيشبرد مهارت نگارش عربيِ دانشجويان فارسي‌‌زبان

نگارش آخرين و پيشرفته‌ترين مهارت در ميان مهارت‌هاي چهارگانه زباني به شمار مي‌رود. آموزش نگارش عربي داراي ظرافت‌ها و پيچيدگي‌هاي خاص خود است. تمرين »الگو در ترجمه « يكي از راهبردهاي تدريس نگارش در آموزش زبان عربي محسوب مي‌شود. در اين پژوهشِ شبه آزمايشي با استفاده از روش ميداني و به كار گيري آزمون، به بررسي ميزان اثربخشي اين راهبرد آموزشي در پيشبرد مهارت نگارش عربي زبان‌آموزان پرداخته شده است. بدين ترتيب كه 34 زبان‌آموز از دانشجويان دورۀ كارشناسي رشته زبان و ادبيات عربي دانشگاه يزد براي نمونه تحقيق انتخاب و به دو گروه گواه و آزمون دسته‌بندي شدند. پيش از اجراي طرح پژوهش، با اجراي يك پيش‌آزمون از همگن بودن گروه‌ها اطمينان حاصل شد. سپس با انتخاب هدف‌دار چند داستان كوتاه عربي براي تدريس در طول يك نيم سال تحصيلي، در هر گروه ساختار دستوري، واژگاني و املايي موجود در متن داستان‌ها تشريح و بررسي شد. در گروه آزمون علاوه بر اين موارد، از راهبرد تمرين الگو در ترجمه نيز بهره گرفته شد. پس از گذشت يك نيمسال تحصيلي پس‌آزمون اجرا شد. نتايج پس آزمون نشان ‌مي‌دهد كه بين تعداد خطاهاي نگارشي دو گروه، تفاوت معني‌داري وجود دارد. به عبارت ديگر، بسامد خطاها در گروه آزمون در حيطه دستور زبان و واژگان به نحو چشمگيري كاهش يافته است؛ اما ميان‌ خطاهاي املايي زبان‌آموزان در دو گروه همچنان تفاوت معني‌داري وجود ندارد. اين نتيجه بيانگر ارتباط مستقيم ميان تمرين »الگو در ترجمه « و انتخاب ساختارهاي دستوري و واژگان مناسب در توليد صحيح زبان‌ بينابيني در نگارش عربي زبان آموزان است.