خودآرمان ، خودبايد ، انگيزه يكپارچه و انگيزه‌هاي ابزاري در ميان فارسي‌‌آموزان غيرايراني: بررسي موردي زبان آموزان چيني و كره‌اي

در تئوري سازي مربوط به انگيزش زبان دوم، خودهاي ممكن و انگيزش يكپارچه به مثابۀ چارچوب هاي مكمل در نظر گرفته مي شوند و تحقيقات انگيزشي اي كه تئوري هاي مربوط به خود ها و هويت زبان آموزان را به ارمغان آوردند، بسيار نويدبخش بوده اند Macintyre et al., 2009: 14)). از اين رو، پژوهش حاضر به بررسي چهار عامل انگيزشي خودبايد، خودآرمان، يكپارچگي و ابزارسازي در ميان فارسي آموزان كره اي و چيني مي پردازد. بدين منظور، 20 دانشجوي كره اي و چيني، از مركز آموزش زبان فارسي دانشگاه فردوسي مشهد انتخاب شدند. اين فارسي آموزان به پرسش نامه اي 36 آيتمي برگرفته از پژوهش هاي دورني (2009) وتاگوچي و همكاران (2009) پاسخ دادند. در نهايت، داده ها با استفاده از نرم افزار اس. پي. اس. اس. تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد بين خودبايد و خودآرمان فارسي آموزان كره اي با چيني تفاوت معني داري وجود دارد، به گونه اي كه خودآرمان فارسي آموزان كره اي بيشتر از چيني ها و خودبايد فارسي آموزان چيني بيشتر از كره اي هاست. علاوه بر اين، بين انگيزۀ ابزاري ارتقا دهندۀ فارسي آموزان چيني و كره اي تفاوت معني داري مشاهده شد و اين در حالي است كه بين انگيزه هاي ابزاري بازدارندۀ اين دو گروه از فارسي آموزان تفاوت معني داري وجود نداشت. همچنين، نتايج پژوهش مبني بر عدم وجود تفاوت معني دار بين ميانگين انگيزۀ يكپارچۀ فارسي آموزان چيني و كره اي است. علاوه بر اين، نتايج پژوهش نشان داد بين انگيزۀ يكپارچۀ دانشجويان چيني و كره اي و خودآرمان آن ها در يادگيري زبان فارسي، رابطۀ معني داري وجود ندارد. همچنين، بين خودبايد و انگيزۀ ابزاري بازدارندۀ فارسي آموزان كره اي رابطۀ معني دار معكوسي مشاهده شد، در حالي كه بين دانشجويان چيني، بين اين دو متغير، رابطۀ معني داري مشاهده نشد.