بررسي ميزان رضايت و نگرش دانشجويان كارشناسي ارشد آموزش‌محور دانشگاه اصفهان از تحصيل به شيوه مذكور

هدف كلي پژوهش حاضر، بررسي ميزان رضايت و نگرش دانشجويان كارشناسي ارشد آموزش محور از تحصيل به شيوه مذكور در دانشگاه اصفهان بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان كارشناسي ارشد آموزش محور ترم سه دانشگاه اصفهان (112 نفر) در سال تحصيلي 90-91 بودند. نمونه آماري برابر با حجم جامعه انتخاب شد لذا تعداد 112 پرسشنامه اجرا شد كه در نهايت 86 پرسشنامه بازگشت شد. روش پژوهش توصيفي از نوع پيمايشي بوده و اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه محقق ساخته جمع آوري شده است. روايي صوري پرسشنامه پس از اجراي مقدماتي ورفع اشكال توسط پنج نفر از اساتيد دانشگاه اصفهان مورد تاييد قرار گرفت . پايايي پرسشنامه با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ 0.92 محاسبه شد كه نشان دهنده پايايي ابزار است . براي تحليل اطلاعات از آزمون هاي آماري در سطوح توصيفي و استنباطي استفاده گرديد. نتايج نشان داد؛ دانشجويان آموزش محور نسبت به آينده شغلي (2.19=Ⅹ) و تحصيلي (2.34=Ⅹ) خود رضايت ندارند وداراي نگراني نسبت به آينده شغلي و تحصيلي خود مي باشند كه در اين ميان ديد جامعه علمي (2.51=Ⅹ)نسبت به اين شيوه نيز مثبت نمي باشد. به علاوه نتايج نشان داد كه دانشجويان آموزش محور به طور كلي به اين شيوه علاقه دارند (3.37=Ⅹ)، لذا لازم است زمينه رفع نگراني دانشجويان را از طريق دستورالعمل هاي مرتبط با آينده شغلي و تحصيلي اين دسته از دانشجويان فراهم كرد. همچنين دانشجويان از ارائه درس سمينار به جاي پايان نامه (3.60=Ⅹ) راضي مي باشند. ارزيابي شركت كنندگان نشان داد كه عمده دانشجويان آموزش محور كساني بودند كه از رتبه كمتري در آزمون متمركز كارشناسي ارشد برخوردار بودند به عبارت ديگر علت ورود آنها به اين شيوه تحصيل با هدف اصلي ايجاد دوره، هماهنگي ندارد.