ارائه مدل شاخص‎هاي اثربخشي آموزش در دانشگاه‌هاي دولتي استان همدان

اثربخشي، جايگاهي مهمي در اطمينان از كيفيت وضعيت آموزش در پيشبرد اهداف و رسالت دانشگاه دارد. اما با اين وجود شاخص هاي معتبر و متغيرهاي هماهنگي در دسترس نيست و مديريت مؤسسات آموزش عالي با اين عدم درك نسبت به عملكرد مناسب، مواجه است. لذا هدف پژوهش حاضر ارائه مدل شاخص هاي اثربخشي دانشگاه هاي دولتي همدان بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان، اعضاء هيات علمي و فارغ التحصيلان دانشگاه هاي دولتي استان همدان است. شركت كنندگان 863 نفر بودند كه با روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي، انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش، پرسشنامه هاي محقق ساخته دانشجويان، فارغ التحصيلان و اعضاء هيات علمي بوده است كه پس از محاسبه روايي و پايايي، اجرا شده است. داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون هاي تحليل عاملي،T تك متغيره و F، مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها نشان دادند كه 1. چهار شاخص اصلي دروندادي (دانشجويان، منابع انساني، مادي و برنامه)، پنج شاخص اصلي فرايندي (هدفمندي، طراحي آموزشي، جوّ كلاس، فرايندهاي يادگيري و كنترل و ارزشيابي) و چهار شاخص اصلي برون دادي (پژوهشي، اجتماعي، آموزشي و اقتصادي) مورد تاييد قرار گرفت. 2. نتايج نشانگر وضعيت نسبتاً مطلوب شاخص هاي دروندادي و برون دادي و در مورد وضعيت شاخص هاي فرايندي، نشانگر وضعيت مطلوب بود. 3. تفاوت معني داري بين ميانگين نظرات گروه ها در خصوص دروندادها و فرآيندهاي آموزشي وجود ندارد؛ اما بين نظرات نمونه آماري در خصوص شاخص هاي برون دادي و ابعاد پژوهشي، اجتماعي، آموزشي به استثناي شاخص اقتصادي تفاوت معني دار وجود دارد. 4. تفاوت معني داري بين ميانگين نظرات نمونه به استثناي هدفمندي بر حسب جنسيت وجود ندارد.