روابط علّي بين هدف‌هاي پيشرفت و عملكرد تحصيلي دانشجويان: نقش ميانجي‌گري اهمال‌كاري تحصيلي

هدف پژوهش حاضر ، بررسي رابطه علّي اهداف پيشرفت با عملكرد تحصيلي با ميانجي‌گري اهمال‌كاري تحصيلي بوده است. جامعه پژوهش دانشجويان كارشناسي دانشگاه پيام نور شهرستان مسجد سليمان بوده‌اند كه به روش تصادفي ساده تعداد 160 نفر از آنان انتخاب شده‌اند. ابزارهاي پژوهش شامل؛ مقياس هدف‌هاي پيشرفت و مقياس اهمال‌كاري تحصيلي بوده است. به منظور بررسي روايي از روش تحليل عامل تأييدي، استفاده شده است. نتايج تحليل عامل تاييدي نشان داد؛ ابزار از روايي قابل قبول برخوردار است. ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير در نرم افزار( اي. ام. اُ. اس. 21) انجام شد. بر اساس نتايج اين پژوهش، مدل پيشنهادي روابط علّي بين متغيرهاي مذكور، از برازش قابل قبول برخوردار است. نتايج در الگوي پژوهش نشان دادند؛ هدف تبحرگرا هم به صورت مستقيم و هم به صورت غيرمستقيم از طريق اهمال‌كاري تحصيلي با عملكرد تحصيلي، رابطه دارد همچنين هدف عملكرد گريز از طريق اهمال‌كاري تحصيلي با عملكرد تحصيلي رابطه دارد . از سوي ديگر اهمال‌كاري تحصيلي با عملكرد تحصيلي، رابطه منفي معني‌دار داشته است. برازش بهتر از طريق حذف مسير غير معني‌دار هدف عملكردگرا از طريق اهمال‌كاري تحصيلي با عملكرد تحصيلي حاصل شده است.