همبستگي بنيادي خود ارزشي مشروط و سازگاري دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف بررسي وجود رابطه بنيادي؛ خود ارزشمندي مشروط (صلاحيت و شايستگي تحصيلي، شكست ديگران در رقابت ، تائيد ديگران، حمايت و عشق خانوادگي، ظاهر، عشق به خدا، تقوا و پاك‌دامني) با سازگاري (عاطفي، اجتماعي و آموزشي) انجام شده است. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دوره كارشناسي دانشكده ادبيات دانشگاه اروميه (1272 نفر) بوده‌اند. جهت دستيابي به اهداف پژوهش 221 دانشجو (158 دختر و 63 پسر) به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي از جامعه آماري به عنوان نمونه مورد مطالعه، انتخاب شدند تا به آزمون‌هاي خود ارزشي مشروط كراكر و همكاران و نيز ابزار سنجش سازگاري دانشجويان سينها و سان، پاسخ دهند. داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از روش همبستگي بنيادي و آزمون t مستقل، مورد تحليل قرار گرفت. نتايج به‌دست‌آمده از همبستگي بنيادي نشان داد؛ ابعاد خود ارزشمندي مشروط رابطه منفي معني‌دار با سازگاري داشته است (P 0.01). همچنين نتايج حاصل از آزمون t مستقل، حاكي از آن بود كه بين دانشجويان دختر و پسر در سازگاري عاطفي، آموزشي و سازگاري كل، تفاوت معني‌دار (P 0.05) وجود داشته است. سازگاري اجتماعي دختران و پسران، تفاوت معنيداري نداشته است. مي توان اذعان داشت؛ رابطه ميزان خودارزشمندي مشروط با سازگاري ناهمسو ميباشد.