سرمايه‌هاي فكري دانشگاه؛ مبنايي براي سازماندهي برنامه‌ريزي دانشگاهي

پژوهش حاضر در بخش اول با تجزيه و تحليل الگوهاي مختلف سرمايه فكري، الگويي براي شناخت »سرمايه‌هاي فكري دانشگاه « ارائه كرده است. در بخش دوم به كمك پژوهشي موردي، درصدد شناسايي سرمايه‌هاي فكري دانشگاه براساس پيمايش نظرات اعضاي هيات علمي و مديران دانشگاه بوده تا در بخش سوم، الگوي نظري خود را تكميل نمايد. نهايتا در بخش چهارم چگونگي كاربست الگو را براي برنامه ريزي دانشگاهي، مورد مطالعه قرار داده است. بخش اول پژوهش به روش تحليل اسنادي، بخش دوم به شيوه تحليل محتوا، بخش سوم به روش تحليل تطبيقي و بخش چهارم پژوهش نيز به روش تحليل اسنادي، انجام شده است. در اين راستا در بخش دوم پژوهش كه پيمايشي بود، داده‌ها از طريق پرسشنامه‌ي محقق‌ساخته‌‌ايي حاوي سوال‌هاي بازپاسخ، گردآوري شده است. جامعه‌ي پژوهش در اين بخش شامل مجموعه اعضاي هيات علمي دانشكده‌ها (300 نفر) و مجموعه مديريت دانشگاه شريف (19 نفر) بوده است كه از اين دو جامعه به ترتيب، نمونه گيري تصادفي طبقه اي (103 نفر) و سرشماري (9 نفر) صورت گرفته است. يافته‌ها حكايت از چهار سرمايه اصلي، يعني؛ سرمايه انساني، سرمايه نوآوري، سرمايه سازماني و سرمايه ارتباطي براي دانشگاه دارد. البته مشاركت‌كنندگان در پژوهش موردي، عمدتا به سرمايه انساني اشاره كرده‌اند. نهايتا يافته‌ها نشان مي‌دهد كه الگوي حاضر، مي‌تواند براي سازماندهي برنامه‌ريزي دانشگاهي در سه بعد؛ آموزش، پژوهش و خدمات دانشگاهي به كار گرفته شود.