سياست‌ورزي ايرانيان ارمني در دوره‌هاي افشاريه و زنديه (فهم تعامل ارامنه و نهاد قدرت در ايرانِ دوره افشاريه و زنديه از منظر نظريه ساخت‌يابي) 1135-1190 ه.ق./ 1725-1785م.

دوران حدود شصت ساله حاكميت سلسله‌هاي افشاريه و زنديه بر ايران سال‌هاي مهمي براي سياست‌ورزي ايرانيان ارمني بوده، اما با وجود اين تا حد زيادي مورد غفلت واقع شده است. فهم گردشي كه در گرايش سياسي اين مردم از سمت ايران به روسيه رخ داد و البته واجد پستي بلندي‌هاي بسياري بود با اتخاذ يك چشم‌انداز محدود به حوادث روزمره ممكن نيست. هر بررسي در اين حوزه بايد خود را متعهد به لحاظ كردن خصايص نهاد سياست در نظام اجتماعي ايرانيان ارمني و هم‌زمان قرار دادن آن در متني از زمان جهاني بداند. اين بررسي با بهره بردن از اسناد كمتر ديده شده و مكاتبات محلي و بين‌المللي ايرانيان ارمني نشان مي‌دهد كه چگونه سياست‌ورزي ايرانيان ارمني از پي تلاقي خصايص نهاد سياست در آن جامعه با جهان‌گير شدن اقتصاد سرمايه‌داري اوليه در كنار استقرار جهاني نظام دولت‌هاي مطلقه دچار تغييراتي جدي گرديد.