ساخت و مشخصه‌يابي دو سامانه پيوسته رهايش نانو و ميكروذره‌اي به‌منظور رهايش كنترل‌شده داروي آتورواستاتين براي كاربرد در مهندسي بافت استخوان

اهداف: استفاده از داروها در القاي استخوان زايي به همراه داربست هاي مهندسي بافت، به عنوان رويكردي نوين در ترميم استخوان آسيب ديده بسيار مورد توجه است. اخيراً در ميان انواع داروهاي حوزه ترميم استخوان، استاتين ها مورد توجه قرار گرفته اند. در اين پژوهش، به منظور دست يابي به رهايش كنترل شده براي داروي آتورواستاتين، دو سامانه پيوسته رهايش شامل نانونيوزوم ها و ميكروكرات ژلاتين ساخته و مقايسه شدند. مواد و روش ها: نانونيوزوم ها به روش هيدراسيون فيلم نازك و ميكروكرات ژلاتين با روش تشكيل امولسيون سنتز شدند. يافته ها: مورفولوژي، اندازه و توزيع ابعاد، بازدهي تهيه حامل ها، بازده و درصد بارگذاري دارو و درنهايت پروفيل رهايش دارو از آنها در طول يك هفته ارزيابي شد. نتايج حاكي از تشكيل نيوزوم هاي نسبتاً كروي با ميانگين ابعاد ۶۵۳/۵۲نانومتر و بازده بارگذاري ۸۱/۳۴% و تشكيل ميكروكرات ژلاتين با ميانگين ابعاد ۳۷/۵ميكرومتر و بازده بارگذاري ۷۸/۹۳% بود. نتيجه گيري: پروفيل رهايش دارو از حامل ها نشان داد كه سامانه ژلاتيني رهايش انفجاري كمتري نسبت به نيوزوم دارد و نيوزم ها از پايان روز اول رهايش آهسته تري نسبت به ژلاتين فراهم نموده است. اگرچه انتخاب يكي از دو سامانه به عنوان سامانه بهينه، نيازمند مطالعات سلولي روي آنها بوده و انتخاب بر مبناي پروفيل رهايش متناسب با شدت آسيب و سرعت ترميم است.