مروري بر كاربرد ايمني‌درماني در مهندسي بافت با استفاده از زيست‌مواد: رويكردي نوين در پزشكي بازساختي

يكي از مهم ترين كاربردهاي مهندسي بافت، كمك به بازسازي بافت هاي آسيب ديده است. روش هاي متفاوتي براي كنترل فرآيند ترميم و جهت دهي آن به سمت بازسازي كامل بافت استفاده مي شود. با توجه به پيشرفت هاي بسيار زياد در درك جنبه هاي مختلف فرآيند ترميم، مشخص شده است كه سيستم ايمني و فاكتورهاي ترشح شده از سلول هاي آن، نقشي اساسي و بسيار گسترده در اين فرآيند دارند و بازسازي بدون حضور سلول هاي سيستم ايمني با مشكل مواجه مي شود. در حال حاضر، جهت گيري بسياري از تحقيقات، به سمت استفاده از تكنيك هاي مهندسي بافت براي تنظيم و كنترل فعاليت سلول هاي ايمني در محيط آسيب است. در اين رويكرد از كاشت مواد زيستي و داربست ها در بدن، براي تحريك سلول هاي ايمني و ترشح سايتوكين هاي مختلف كه باعث ارتقا فرآيند ترميم مي شوند، استفاده مي شود. رويكردهاي مهندسي زيست مواد با استفاده از تغيير خواص سطحي (مانند توپوگرافي، زبري، تخلخل و اتصالات عرضي)، تغيير شكل و هندسه، تغيير اندازه، تغيير شيمي سطح، رهايش سايتوكين هاي موثر و استفاده از سلول درماني، سعي در كنترل و بهبود تاثير سيستم ايمني بر فرآيند ترميم دارد. هدف از اين مقاله، مروري بر جنبه هاي مختلف تاثير سيستم ايمني بر ترميم بافت هاي مختلف و سپس بيان روش هاي مهندسي بافت، براي كنترل و تنظيم فعاليت و رفتار سلول هاي ايمني شركت كننده در فرآيند است.