دكترين ادغام و دكترين نماي اجباري در مالكيت ادبي ـ هنري

دكترين ادغام بيانگر اين است كه اگر ايده و بيان آن ايده، آنچنان با يكديگر مرتبط و جدايي ناپذير باشند، يعني تنها يك راه معقول معمولي و قابل قبول براي بيان آن ايده و گنجاندن آن در خلق يك اثر وجود داشته باشد، ايده و بيان آن بر اساس مالكيت ادبي ـ هنري غير قابل حمايت هستند، زيرا ايده ها از شمول حمايت بر اساس مالكيت ادبي ـ هنري صراحتاً مستثني شده اند و در اين مورد خاص، بيان آن ايده هم از آن ايده، جدايي ناپذير است، يعني حمايت از نحوه بيان آن ايده باعث حمايت از خود آن ايده مي شود و به منافع عموم تعدي مي كند. دكترين نماي اجباري كه به عنوان مكمل دكترين ادغام شناخته شده، مشخصاً به موضوعاتي نظير تصاوير موجود، داستان ها و رمان هاي مبتني بر واقعيت، نمودهاي فرهنگ عامه، مناظر طبيعي، پرداخته و آن ها را از شمول حمايت به دليل اين كه آن ها بخشي از عناصر موجود در حوزه عمومي بوده و نمي توان به وسيله تثبيت كردن بيان آن ها در يك واسط ملموس، آن ها را در حيطه حقوق انحصاري قرارداد خارج مي كند. در اين نوشتار سعي شده حدود و ثغور اين دو دكترين و چگونگي اعمال آن ها در رويه قضايي كشور ايالات متحده آمريكا كه آن دو را به رسميت شناخته مشخص شود تا بتوانيم از آن ها در نظام حقوقي مالكيت ادبي هنري كشورمان با توجه به معتنا به بودن دعاوي نقض حق فيلمنامه و طرح داستان مورد بررسي قرار دهيم.