اثر ليزوفسفاتيديك‌اسيد بر بهبود كيفيت تكوين فوليكولي و نيز افزايش بروز ژن فاكتور رشد اندوتليال عروقي طي كشت بافت تخمدان انساني و سپس پيوند آن

اهداف: هدف مطالعه حاضر بررسي اثرات ليزوفسفاتيديك‌اسيد (LPA) در محيط كشت بافت تخمدان انساني بر مرفولوژي و نيز رگ‌زايي با تغيير در بروز فاكتور رشد اندوتليال عروقي (VEGF) پس از پيوند بود.مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربي حاضر، بافت تخمدان از افراد تغيير جنسيتي (۸ نفر) جمع‌آوري شد و سپس به صورت قطعات كوچك (۹۸ قطعه) بريده شد و بعد از انجماد ذوب به مدت ۲۴ساعت در دو گروه در غياب و حضور LPA كشت و سپس به ۱۳ موش‌ اشعه گاما زده‌شده پيوند شدند. بعد از دو هفته براي مطالعه بافت‌ها از نظر مورفولوژي از رنگ‌آميزي هماتوكسيلين و ائوزين استفاده شد و پروتئين VEGF از طريق ايمونوهيستوشيمي بررسي شد. بيان ژن VEGF نيز با Real time RT-PCR ارزيابي شد.يافته‌ها: ساختار بافت‌هاي پيوندي طبيعي و فوليكول‌ها در مراحل مختلف تكويني و با اندازه‌هاي مختلف در تمامي گروه‌هاي مورد مطالعه قابل مشاهده بود. در مطالعات مولكولي ميزان بيان ژن VEGF در گروه تيمار با LPA افزايش معني‌داري در مقايسه با گروه بدون تيمار داشت (P 0/05). واكنش مثبتي براي آنتي‌بادي VEGF در ديواره عروق خوني موجود در بافت استروماي تخمدان به صورت رنگ سبز در همه گروه‌ها ديده شد.نتيجه‌گيري: به‌كارگيري LPA در كشت بافت تخمدان انساني قبل از پيوند مي‌تواند باعث افزايش بروز ژن VEGF مرتبط به آنژيوژنز در بافت پيوندي شود.