برآورد شاخص تركيبي تاب‌آوري و آسيب‌پذيري اقتصادي: بررسي موردي كشورهاي عضو اوپك

اين مقاله با هدف معرفي مفهوم تاب آوري وآسيب پذيري اقتصادي و شناسايي شاخص هاي سنجش آن تهيه شده است. آسيب پذيري از ويژگي هاي ساختاري يك كشور بوده كه منجر به افزايش نقاط ضعف اقتصاد در برابر شوك هاي برونزا مي شود. تاب آوري اقتصادي به مفهوم توانايي سياستي يك اقتصاد براي مقاومت در برابر شوك و بازيابي پس از اثرات شوك تعريف شده است. همچنين در اين مقاله شاخص آسيب پذيري و تاب آوري اقتصادي كشورهاي عضو اوپك براي دوره زماني سال هاي 20132000 برآورد شده است. برآورد شاخص ها بر اساس متغيرهاي منتخب بكار گرفته شده در سه مدل بريگوگليو و همكاران (2008)، بورمن و همكاران (2013) و آنگيون و باتيس (2015) انجام و نتايج با يكديگر مقايسه گرديده است. نتايج نشان مي دهد كه كشورهاي قطر، امارات، كويت و عربستان داراي بالاترين ميزان خالص تاب آوري مي باشند. كشورهاي آنگولا، عراق، ونزوئلا، ليبي و الجزاير داراي كمترين ميزان شاخص خالص تاب آوري هستند، كشورهاي ايران، نيجريه و اكوادر بر اساس اين شاخص در ميانه قرار دارند. همچنين توليد ناخالص داخلي سرانه كشورهاي عضو اوپك با شاخص تاب آوري اقتصادي ارتباط مستقيم و با آسيب پذيري ارتباط معكوس دارد.