امكان‌سنجي طراحي يك واحد همسايگي صفر انرژي در قزوين

گرم شدن كره زمين ناشي از افزايش گازهاي گلخانه اي و تأثير آن بر تغييرات آب و هوايي همگي وابسته به انرژي است. در ايران رشد بالاي مصرف سالانه انواع سوخت هاي فسيلي سبب بروز مشكلات فزاينده زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي شده است. در اين ميان بخش ساختمان با مصرف بيش از 40% انرژي كشور، سهم عمده اي در تعيين ميزان مصرف انرژي دارد. هدف از اين مطالعه كاهش مصرف انرژي ساختمان هاي مسكوني و جايگزيني انرژي هاي تجديدپذير به جاي سوخت هاي فسيلي جهت تأمين انرژي اين ساختمان ها در قالب يك واحد همسايگي صفر انرژي در شهر قزوين مي باشد. روش پژوهش بر بر پايه تركيبي از روش توصيفي تحليلي، روش پژوهش علي و شبيه سازي مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه با بهره گيري از عايق هاي حرارتي و ظرفيت حرارتي مصالح، سايه بان مناسب و تهويه طبيعي مي توان به ترتيب به ميزان 33%، 1/2% و 12% در مصرف انرژي صرفه جويي كرد. پس از اعمال راهكارهاي غيرفعال، ميزان انرژي مصرفي واحد همسايگي موجود (32 واحد مسكوني) جهت دستيابي به تعاريف صفر انرژي، با بهره گيري از 848 ماژول فتوولتاييك 256 واتي و 24 عدد آبگرمكن خورشيدي و همسان سازي آن با شبكه انرژي تأمين شده است.