تمايزات منطقه‌اي در بهره‌وري انرژي صنايع توليدي ايران

انرژي و بهره وري آن از مهمترين موضوعاتي است كه در سياستگذاري ها و برنامهريزي هاي تمام كشورها از جمله ايران به آن پرداخته مي شود. اين در حالي است كه در بين بخش هاي اقتصادي، بخش صنعت از مهمترين مصرف كنندگان انرژي مي باشد و بنابراين، اهميت بهره وري انرژي در اين بخش دوچندان است. بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسي تمايزات منطقه اي در بهره وري انرژي صنايع توليدي ايران طي سال هاي 1392-1382 تنظيم شده است. در اين راستا، داده هاي مورد نياز شامل ارزش ستانده، تعداد نيروي كار، ميزان انرژي مصرفي و ارزش افزوده از مركز آمار ايران استخراج و موجودي سرمايه با روش موجودي دائمي برآورد گرديده است. پس از تخمين تابع توليد كابداگلاس با استفاده از داده هاي تابلويي، بهره وري تعميم يافته انرژي در صنايع توليدي استان ها محاسبه و مقايسه شده است. نتايج پژوهش حاضر دلالت بر آن دارد كه سطح بهره وري انرژي در بسياري از استان ها بسيار نازل بوده و با گذشت زمان نيز بهبود چنداني نيافته است. بعلاوه، بهره وري انرژي در بسياري از استان ها و در سال هاي مختلف كاهش يافته است. هرچند با گذشت زمان از ناهمگني استان ها كاسته شده، اما اين كاهش به سبب كاهش قابل توجه سطح بهره وري انرژي در استان هاي پيشتاز بوده است. همچنين بهره وري انرژي در استان هايي با بيشترين سهم انرژي مصرفي و ارزش افزوده كاهش يافته است. در مجموع، نتايج اين مطالعه دلالت بر ضرورت بازنگري و پايش سياستگذاري ها و برنامه ريزي هاي انرژي در صنايع توليدي دارد.