امكان‌سنجي كاهش انتشارگازهاي گلخانه‌اي در واحدهاي توليدي شير با بكارگيري سامانه‌هاي بيوگاز

بخش دامپروري به عنوان يكي از عوامل اصلي آلودگي زيست محيطي شناخته شده است. اين در حالي است كه بخش دامپروري به صورت بالقوه قابليت توليد انرژي از منابع سازگار با محيط زيست را دارا مي باشد. بر اين اساس، هدف از اين مطالعه بررسي امكان كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي با بكارگيري سامانه هاي بيوگاز در واحدهاي توليدي شير در كشور ايران مي باشد. با توجه به اين كه نهاده هاي سوخت ديزل و الكتريسيته در اين واحدها سهم نسبتاً بالايي از كل انرژي مصرفي را به خود اختصاص مي دهند، از اين رو بخش قابل توجهي از انتشار گازهاي گلخانه اي را در بر مي گيرند. بررسي ها به منظور تعيين روند آلاينده هاي متصاعد شده ناشي از مصرف اين نهاده ها، در پنج سناريو 1%، 5%، 10%، 50% و 100% استفاده از انرژي بيوگاز در تأمين انرژي مورد نياز واحدهاي توليدي شير صورت گرفت. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه امكان كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي با استفاده از انرژي بيوگاز در سناريوهاي مختلف به ترتيب معادل 1/86، 4/92، 9/91، 49/90 و 99/57 درصد مي باشد. از اين رو، بكارگيري سامانه هاي بيوگاز در واحدهاي توليدي شير علاوه بر تأمين انرژي مورد نياز مي تواند در كاهش گازهاي گلخانه اي مؤثر واقع شود.