بررسي رابطه بين فلسفه اخلاق فردي و نگرش فرار مالياتي‌

حرفه حسابداري در ساليان گذشته رسوايي هاي متعددي را پشت سر نهاده؛ كه شخصيت اخلاقي حسابداران را متأثر نموده است. بسياري از تصميم گيري هاي حسابداران و مديران تحت تأثير ارزش هاي اخلاق فردي آنهاست. در اين ميان فرار مالياتي به عنوان يك پديده غير اخلاقي، از دغدغه هاي امروز جامعه حسابداري است. هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين دو شاخصه اصلي فلسفه اخلاق فردي (آرمانگرايي و نسبي گرايي) با نگرش نسبت به فرار مالياتي است. داده ها با استفاده از 193 عدد پرسشنامه وضعيت اخلاقي فورسيث(1980) و پرسشنامه فرار مالياتي مك گي و نورونها (2008) در سال 1395 و در شهر تهران گردآوري شد. آزمون فرضيه ها با استفاده از نرم افزار آماريEXCEL وSPSS انجام گرفت. آزمون كولموگروفاسميرنف براي بررسي نرمال بودن توزيع داده ها به كار گرفته شد و با توجه به نرمال بودن توزيع داده ها از آزمون t، همبستگي پيرسون و تحليل واريانس استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه فلسفه اخلاق فردي بر نگرش فرار مالياتي حسابداران تاثير گذار است، بطوريكه بين نسبي گرايي و نگرش فرار مالياتي رابطه مثبت و معنا داري وجود دارد اما بين آرمانگرايي و نگرش فرار مالياتي رابطه معنادار وجود ندارد. همچنين متغيرهاي كنترل شامل ميزان تحصيلات، جنسيت و نوع اشتغال در بخش خصوصي يا دولتي، تأثيري بر نگرش فرار مالياتي ندارند.