سنجش رابطه مشوق هاي دولتي مهاجرت با تمايل به مهاجرت معكوس در ايران (مطالعه موردي كارمندان دفاتر ستادي وزارت جهاد كشاورزي تهران)

تحقيق حاضر بر اساس اطلاعات مآخوذ از پيمايش »كارمندان وزارت جهاد كشاورزي شهر تهران با هدف بررسي تاثير سياست هاي تشويقي دولت در تمايل به مهاجرت معكوس دربين كارمندان وزارت جهاد كشاورزي « تدوين و تنظيم شده است. با استفاده از روش تحقيق پيمايش و تكنيك پرسشنامه، اطلاعات مورد نياز گردآوري شده است. جامعه آماري تحقيق را كليه كارمندان شاغل در وزارت جهاد كشاورزي تشكيل مي دهند. نمونه آماري تحقيق 319 نفر كارمند است كه بر اساس قواعد تعيين حجم نمونه و با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي متناسب انتخاب شده اند. براي تحليل اطلاعات از آزمون معناداري دي سامرز و كرامر و همچنين ضرايب همبستگي اسپيرمن و كاي اسكوار استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از ميان كل پاسخگويان به ترتيب2/79 درصد، 082/0 درصد و 5/75 درصد اظهار نموده اند كه مشوق هاي پيشنهادي دولت از جمله؛ مشوق هاي اقتصادي، اجتماعي و اداري و سازماني تمايل كم و خيلي كم در آنها براي مهاجرت معكوس ايجاد نموده است. 1/78 درصد از پاسخگويان موانع اصلي عدم اثر بخشي دولت را در زمينه خروج كارمندان از تهران را تحقق نيافتن و عملي نشدن وعده هاي پيشنهادي دولت ارزيابي نموده اند. 8/39 درصد از كل پاسخگويان گفته اند كه تحت هيچ شرايطي از تهران مهاجرت نمي كنند. درحالي كه 6/36 درصد گفته اند كه در صورت ارائه امكانات در شهرستان ها همانند سطح امكانات موجود در تهران، مهاجرت مي نمايند. همچنين نتايج حاصل از آزمون فرضيات تحقيق نشان مي دهد كه در اين تحقيق بين مشوق هاي اقتصادي، اجتماعي، اداري و سازماني دولت با تمايل به مهاجرت معكوس در بين كارمندان از لحاظ آماري رابطه معناداري وجود دارد واين فرضيات مورد تاييد قرار گرفتند ( 000/0=sig) و داراي همبستگي ضعيف مي باشد. يعني ميزان اثر بخشي مشوق هاي دولت در تمايل به مهاجرت معكوس در بين كارمندان پايين بوده است.