ارتباط مولفه هاي جمعيت شناختي و شاخص هاي نوآوري: (مطالعه موردي كشورهاي منتخب پرجمعيت و كم جمعيت)

يكي از راه هاي دستيابي به موفقيت رقابتي در عرصه تجارت بين الملل، كسب مزيت رقابتي به شكل هزينه هاي پايين تر توليد يا ارائه توليدات متنوع و ارزان قيمت در يك كشور مي باشد. براي حفظ اين مزيت، كشورها مي بايست به مزيت هاي رقابتي پيچيده تر در دوره اي بلندمدت بينديشند كه يا از طريق عرضه كالاها و خدمات جديد و يا از طريق توليد كالاها و خدمات با كارآيي بالاتر به دست مي آيد. در هر دو زمينه نياز به نوآوري هاي جديد امري ضروري است. اقتصاددانان عوامل متعددي را بر ميزان و نحوه ارائه نوآوري موجود در جوامع ذكر مي نمايند و مولفه هاي جمعيت شناختي را نيز يكي از عوامل حائز اهميت در بررسي سطح نوآوري ها قلمداد مي نمايند. اما تاكنون مطالعه جامعي درخصوص نقش مولفه هاي جمعيت شناختي بر شاخص هاي نوآوري انجام نشده است. لذا تحقيق حاضر، درصدد ترسيم جايگاه مولفه هاي جمعيت شناختي ازقبيل جمعيت كل و نسبت جمعيت فعال به كل جمعيت بر شاخص هاي نوآوري در كشورهاي منتخب پرجمعيت و كم جمعيت طي دروه زماني 20091986 مي باشد. نتايج مطالعه بيانگر آنكه بطوركلي، مولفه هاي جمعيت شناختي اثر مثبتي بر شاخص هاي نوآوري بجاي مي گذارند. علي رغم اين موضوع، در جمهوري اسلامي ايران در مقايسه باكشورهاي كم جمعيت موردمطالعه، داراي جمعيت بالاتري است؛ مولفه هاي جمعيت شناختي تاثير چنداني بر شاخص هاي نوآوري نداشته اند.