تحليلي بر پراكنش جمعيت در نظام شبكه شهري استان يزد طي سال هاي 1335 تا 1390

عدم تعادل هاي منطقه اي در فضاي ملي لزوم مطالعه و بررسي در شبكه ونظام سلسله مراتب شهري را لازم و ضروري ساخته تا بتوان از اين طريق به الگوي پراكنش جمعيت شهرنشين و بالاخره تعادل و عدم تعادل ها در نظام سلسله مراتب شهري هر منطقه اي پي برد و سپس با بررسي و شناخت وضعيت موجود به ارائه راهكارهايي پرداخت. از اهداف اصلي اين پژوهش بررسي وضيت شبكه شهري و پديده نخس شهر استان يزد مي باشد. مقاله حاضر با استفاده از مدل هاي مرتبه اندازه زيپف، مرتبه اندازه تعديل يافته، شاخص نسخت شهري وتمركز شهري به تحليل نظام شبكه شهري استان يزد در طي سالهاي 35 تا 90 پرداخته است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه اين استان از يك سو با افزايش تعداد شهرها و جمعيت شهرنشين روبرو وبدهاست و از سوي ديگر از سال 1335 به اين طرف از نظم سلسله مراتبي شهرهاي استان كاسته شده وعدم تعادل در توزيع و پراكنس فضاييآنها خود راب يشتر آشكار مي سازد. عدم تعادل در توزيع منطقي جمعيت شهري در استان يزد معلول سيستم تمركز گرايي در اين گستره جغرافيايي است. به طوري كه، شاخص نخست شهري كماكان در استان وجود دارد. علاوه بر اين، توزيع نظام شهري استان درس ال 1335 با روند تمركز بيش از حد ويا نخست شهري بيشتر همراه بوده و از سال 1335 به بعدو تا 1365 به تدريج تمركز آن كاسته شده و به سمت توزيع مناسب تري در حال حركت بوده است و از سال 65 تا 1390 شاخص نخست شهري افزايش پيدا كرده است.