سالمندان و فضاي شهري

بيان مساله: بر طبق آمارهاي جهاني، جمعيت سالمند در جهان رو به افزايش است، بر اساس سرشماريهاي عمومي نفوس و مسكن، جمعيت سالمندان كشور طي سالهاي 1355 تا 1390 حدود 3.5 برابر شده است و پيش بيني مي شود نسبت افراد سالمند از حدود 6/6 درصد در سال 1375 به رقمي حدود 23 درصد در سال 1429 شمسي افزايش يابد. با ورود به دوره سالمندي، تغييرات چشمگيري در ويژگيهاي فيزيولوژيكي و روحي رواني انسان رخ مي دهد. اين تغييرات، افراد سالمند را وادار مي سازد تا محيط فيزيكي را به گونه اي متفاوت از جوان ترها درك كرده و پاسخ هاي متفاوتي بدهند. روش تحقيق: با توجه به نظري بودن موضوع پژوهش روش مطالعه اسنادي و با استفاده از منابع واجد ارزش در اين عرصه انجام گرفته است و سوالات اصلي اين پژوهش عبارتند از 1 روند سالخوردگي در ايران چگونه است؟ 2 در خصوص فضاهاي شهري براي سالمندان چه تغييراتي لازم است؟ يافته ها: در اين مقاله پس از بررسي مباني نظري پيرامون موضوع و ارائه شاخص هاي لازم براي فضاي شهري دوستدار سالمند، نتايج به دست آمده نشان مي دهند كه فضاهاي شهري ما در حال حاضر نه تنها پاسخگوي سالمندان كه حتي پاسخگوي افراد سلام نيز نمي باشند كه البته علاوه بر مسائل طراحي، مديريت شهري ناكارآمد، عدم حفاظت و نگهداري و اجراهاي ناصحيح نيز باعت ايجاد فضاهاي نامناسب شده است. عمده ترين مشكلات مشاهده شده در فضاي شهري عبارتند از: عرض كم پياده روها 2 لغزنده بودن كف سازي ها 3 انباشتن مصالح ساختماني در پياده روها 4 وجود اختلاف در سطح معابر 5 كف هاي خاكي يا پوشيده از سنگريزه و ... نتيه گيري: فضاهاي شهري بايد به گونه ايي طراحي شوند تا ناتوانايي هاي سالمندان را در نظر بگيرند. براساس مطالعه ي صورت گرفته در انگلستان شاخص هاي لازم براي انعكاس در طرح هاي شهري اشمل موارد اشنا بودن محيط، خوانايي، در دسترس بودن، قابل تشخيص بودنف راحتي وامنيت مي باشد، كه مي تواند الگوي مفيدي براي انعكاس در سطح هاي شهري كشور ما نيز باشد.