بررسي سير تحولات جمعيت شهرستان هاي استان كرمان طي سال هاي( 1390-1335) و روند آينده آن

در هر برنامه ريزي سه شاخص، بسيار با اهميت هستند، كه عبارت اند از : جمعيت، فضا و مكان و ارتباط جمعيت با فضا و مكان، بنابراين جمعيت به عنوان يكي از سه عنصر تاثيرگذار بر برنامه ريزي است. تعداد جمعيت به تنهايي نمي تواند تاثير گذار باشد.بلكه آنچه با اهميت است خصوصيات ويژگي هاي جمعيت كه شامل نسبت جنسي، تركيب سني، وضعيت سواد، اشتغال و چگونگي توزيع و پراكندگي در فضاي جغرافياي و نحوه رشد و تحرك مكاني است. استان كرمان يكي از كم تراكم ترين استان هاي كشور است. زيرا جمعيت اندگ در گسترده وسيعي توزيع شده است. به طوري كه اين استان حدود 5/3 درصد از جمع كشور را دارد، در حالي كه بيش از 11 درصد از وسعت كشور را به خود اختصاص داده است. تراكم اندك، توزيع نابرابر جمعيت، در گستره وسيع استان، اختلاف زياد در رشد جمعيت شهري و روستايي، سرعت بالاي رشد جمعيت شهري، رشد منفي در جمعيت روستايي از مهم ترين مسائل جمعيت استان مي باشند. هدف اين تحقيق نشان دادن وضعيت جمعيت استان، خصوصا جمعيت شهري نابرابري در توزيع جمعيت شهري، در شهرهاي مختلف استان و بطور كلي عدم تعادل در توزيع جمعيت استان است. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي تحليلي است. كه با استفاده از منابع موجود، اطلاعات جمعيتي شهرهاي استان فراهم شده، اعداد و ارقام جمعيتي دسته بندي، تجزيه تحليل و روند آن شناسايي گرديده، تا در برنامه ريزي ها مورد استفاده قرار گيرد. نتايج تحقيق نشان ميدهد كه تراكم اندك، توزيع نامتعادل جمعيت شهري و روستايي، رشد سريع جمعيت شهري و افزايش تعداد شهرها از ويژگي هاي جمعيتي استان كرمان مي باشد. در پايان راهكارهايي جهت ساماندهي جمعيتي استان ارائه شده است.