تحليلي بر رابطه اشتغال و تمايل به فرزندآوري در بين زنان شاغل در آستانه ازدواج در سطح استان ‌هاي كشور

اين مقاله، به مطالعه رابطه بين اشتغال زنان و نگرش آنها به فرزندآوري در سطح استانهاي كشور مي پردازد. در اين مقاله از داده هاي گردآوري شده توسط پژوهشكده آمار در خصوص بررسي فرزندآوري در بين زنان و مردان در آستانه ازدواج استفاده شده است. حجم نمونه زنان شاغل مورد مطالعه برابر با 1546 نفر است.نتايج نشان مي دهد كه شاغل بودن و گروه شغلي اثرات معناداري بر تمايلات فرزندآوري و فاصله گذاري بين مواليد دارد و از نظر آماري تفاوتها بين ميانگين تعداد فرزندان و تمايل به فرزندآوريبين زنان شاغل و غير شاغل معنادار شد. همچنين بين ميانگين تعداد بچه هايزنان بر حسب گروه هاي شغلي تفاوت معنادار مشاهده شد، اين اختلاف در بين زنان شاغل در بخش آزاد و خصوصي بيشتر محسوس بود. يافته هاي اين پژوهش نشان داد بيش از 50 درصد زنان شاغل مورد مطالعه در استان هاي چهارمحال و بختياري، ايلام و كهگيلويه و بوير احمد تمايل به داشتن 43 بچه هستند، در حاليكه 89.7،92، و 88 درصد زنان شاغل به ترتيب در استان گيلان، البرز و فارس بطور متوسط خواستار 21 بچه هستند. تمايل به بيشترين زمان فاصله گذاري بين تولدها در بين زنان شاغل استان هاي همدان (45 درصد)، سمنان (41.7 درصد) و خوزستان (41.4 درصد) و در مقابل،تمايل به كمترين فاصله گذاري زماني بين تولدها در بين زنان شاغل ساكن در استان هاي فارس(34 درصد)، مركزي(34.1 درصد) و چهارمحال بختياري (42.9 درصد) مشاهده شد.