تأملاتي درباره اجراي سرشماري ثبتي مبنا در ايران

استفاده از سرشماري ثبتي مبنا به جاي سرشماري سنتي، رويكردي است كه با توجه به پيشرفت سامانه هاي ثبت و ضبط داده ها از يك سو و با افزايش حجم، تنوع و هزينه هاي جمع آوري داده هاي سرشماري به صورت سنتي از سوي ديگر، اجتناب ناپذير به نظر مي رسد. مزيت هاي اين رويكرد اخيراً بسيار مورد توجه بوده اند. اما، بررسي دقيق تر تجربه ديگر كشورها، چالش ها و مشكلاتي را نشان مي دهد كه در نظر گرفتن آنها، به انتخاب هاي درست تر وبرنامه ريزي واقع بينانه تر كمك خواهد كرد. از جمله اين مشكلات، تفاوت كيفي آمارهاي ثبت شده در دستگاه هاي دولتي، با آمارهاي مورد انتظار در اهداف آماري است. در اين مقاله، ضمن بررسي نقادانه تجربيات جهاني در اين عرصه، زيرساخت هاي موجود در كشور براي گذار از سرشماري سنتي به ثبتي مبنا را بررسي مي نماييم. همچنين، برخي چالش هاي موجود، اختلاف در تعاريف و تعارض منافع سازمان ها را، كه در اين دوره گذار در پيش خواهند بود، بيان مي كنيم. در پايان، برپايه استانداردهاي جهاني و توصيه هاي نهاد هاي بين المللي، پيشنهادهايي متناسب نيازهاي كشور، براي عبور از بعضي از اين مشكلات ارائه مي شود.