درهم‌تنيدگي سامانه‌هاي سه‌بخشي بوزوني فراتر از تقريب تك مد در چارچوب شتاب‌دار

در اين كار ما به تعميم درهم‌تنيدگي سه‌بخشي ميدان بوزوني در حضور يك ناظر نالخت به فراتر از تقريب تك مد پرداخته‌ايم. براي اين منظور ابتدا مروري به اثر شتاب بر روي مدهاي ميدان و اثر آن بر روي حالت‌هاي كوانتومي كرده و تقريب تك مد و فراتر از تقريب تك مد را نيز معرفي مي‌كنيم. پس از اين مرور اجمالي به سراغ مسئله اصلي اين مقاله كه بررسي درهم‌تنيدگي سه‌بخشي ميدان بوزوني در فراتر از تقريب تك مد است مي‌پردازيم. حالت‌هاي درهم‌تنيده سه ‌بخشي داراي كلاس‌هاي مختلفي هستند كه مهم‌ترين آنها حالت GHZ و حالت W مي‌باشد. ما در اين كار اثر شتاب يكي از ناظرها را بر روي درهم‌تنيدگي اين دو حالت در فراتر از تقريب تك مد بررسي مي‌كنيم. همچنين تفاوت نتايج به دست آمده را با كارهاي قبلي كه براي سامانه سه‌بخشي در تقريب تك مد صورت گرفته است بيان مي‌كنيم. براي حالت GHZ، تنيدگي ‌پي به عنوان معيار درهم‌تنيدگي، براي بعضي مدهاي آنرو با افزايش شتاب، افزايش مي‌يابد؛ اين افزايش درهم‌تنيدگي اتفاقي است كه در تقريب تك‌مد مشاهده نمي‌شود. وجه تمايز ديگري كه در مطالعه درهم‌تنيدگي حالت GHZ در وراي تقريب تك‌مد نسبت به تقريب تك‌مد مشاهده مي‌شود، بيشينه شدن درهم‌تنيدگي براي بعضي ديگر از مدهاي آنرو است؛ يعني با افزايش شتاب، درهم‌تنيدگي رفتاري يكنوا ندارد. به ازاي مدهاي مختلف آنرو در حد شتاب بي‌نهايت، تنيدگي ‌پي به مقادير حدي غير صفر متفاوتي ميل مي‌كند. بر خلاف حالت GHZ، درهم‌تنيدگي حالت W تنها رفتارهاي يكنوا افزايشي و كاهشي از خود نشان مي‌دهد؛ همچنين در حد شتاب بي‌نهايت، تنيدگي‌ پي براي همه انتخاب‌هاي ممكن از مدهاي آنرو فقط به 176/0 ميل مي‌كند؛ از اين رو در اين حد، از جهت درهم‌تنيدگي كوانتومي، تفاوتي بين روش‌هاي تقريب تك مد و وراي تقريب تك مد وجود نخواهد داشت.