مقايسه ي ويژگيهاي مغناطيسي نانو ذرات فريت MnFe2O4 ساخته شده به دو روش تجزيه حرارتي و حلال گرمايي

در اين تحقيق به بررسي ويژگي هاي مغناطيسي نانوذرات فريت 4O2MnFe ساخته شده به دو روش متفاوت پرداخته شده است. در روش اول، نانوذرات فريت منگنز به روش تجزيه حرارتي و با حرارت دادن نيترات هاي فلزي ساخته شدند. و در روش دوم نانوذرات به روش حلال گرمايي با استفاده از تري اتيلن گليكول (TEG) تهيه شدند. نانوذرات سنتز شده با روش هاي مختلفي مشخصه يابي شدند. اين روش ها شامل اندازه گيري الگوي پراش پرتوي ايكس، طيف فروسرخ، تهيه عكس هاي ميكروسكوپ الكتروني عبوري و همچنين اندازه گيري منحني هاي پذيرفتاري مغناطيسي در بسامد هاي مختلف و پسماند مغناطيسي در دماي 300 و 5 كلوين مي باشد. نتايج منحني حلقه پسماند، مغناطش و پذيرفتاري مغناطيسي نمونه ها بيانگر نقش مؤثر حلال TEG روي بهبود ويژگي هاي مغناطيسي نانوذرات فريت مي باشد. اين آزمايش ها نشان مي دهد كه در دماي 300 كلوين، مغناطش اشباع نمونه ساخته شده به روش حلال گرمايي 46 درصد بيشتر از نمونه ساخته شده به روش تجزيه حرارتي است. اين اختلاف در دماي 5 كلوين، به 60 درصد رسيد. اندازه گيري پذيرفتاري مغناطيسي و منحني هاي مغناطش در دو مد سردسازي با اعمال ميدان (FC) و بدون اعمال ميدان (ZFC) نشان داد كه نانوذرات ساخته شده به روش حلال گرمايي داراي ويژگي ابرپارامغناطيسي بوده و با كاهش دما به حالت قفل شده مي روند. در حالي كه نمونه ساخته شده به روش تجزيه حرارتي داراي برهم كنش هاي قوي بين ذره اي بوده و در دماهاي پايين رفتار شيشه ابراسپيني از خود نشان مي دهد.